Hlín - 01.01.1957, Síða 114
112
Hlin
betra en það, sem ræktað er í Danmörku. — iÞetta finst
manni einkennilegt í fljótu bragði sjeð, því Danir hafa
margfalt meiri reynslu í ræktun en við íslendingar, veðr-
áttan hagstæðari, og alstaðar í landinu er nóg af gróður-
mold, en hana skortir mjög víða hjer. — Auk þess eiga
Dariir mjög fullkomnar tilraunastöðvar, sem veita garð-
yrkjumönnunum margvíslega hjálp.
Hvernig stendur þá á því, að íslenska grænmetið er
bragðbetra en hið danska?
Það eru steinefnin, sem vanta í dönsku moldina.
íslenska jörðin er bygð upp af hrauni, á morgni tím-
anna, frá mörgum og voldugum eldgosum. — Þessi basalt-
jörð, mynduð af storknaðri Imaunleðju, er áreiðanlega
mjög auðug af steinefnum.
Tilbúinn áburður, sem nú er mjög mikið notaður við
ræktun, er ágætur, ef hann er notaður í hófi, en eiginlega
'er liann kemiskt eiturefni fyrir jörðina, og gerir hana
súra, drepur ánamaðka og veldur skorpumyndun á yfir-
borðinu.
Svo er það ræktimin. — Við eigum mikið af óræktan-
legirlandi, en til þess að geta ræktað það þarf að þuika
það og ryðja burt grjóti, þar sem það er fyrir. — Enn-
fremur þarf að klæða landið skógi. Til þess þarf mikinn
vinnukraft, en sjerstaklega áhuga, iðni og ástundun — en
aðalskilyrðin fyrir því, að fólkið sje iðið og ástundunar-
samt, er að það sje hraust og heilbrigt. — En aukin græn-
metisræktun, og þar af leiðandi aukin notkun þess til
matar, mun án efa hafa bæbandi áhrif á heilsufar þjóðar-
innar.
'Grænmetisræktun er stutt á veg komin hjer á landi,
enda erum við, íslenskir garðyrkjumenn, allir ungir að
árum, en vonandi eigum við eftir að sýna þjóðinni, að
margar grænmetistegundir, sem enn eru óþektar, geti
þrifist hjer á landi.
En það er ekki nóg að rækta grænmeti, það þarf líka
að búa til mat úr því. — Með allri virðingu fyrir kven-