Búnaðarrit - 01.01.1963, Qupperneq 123

SKYRSLUR STARFSMANNA
119
að liaustnóttum, til þess að nokkur möguleiki væri að
komast lijá mikilli skepnufækkun. Ætti að kaupa fóður-
hæti til þess að bæta upp vantandi fóður, mundi það
aldrei kosta innan við 19 milljónir króna með þáverandi
fóðurbætisverði, og væri þó vafasamt, bvort það mundi
lirökkva. Fénaði yrði því að fækka verulega, en jafnframt
að útvega bændum lán, svo þeir gælu keypt fóðurbæti
og lialdið búunum — minnkuðum þó.
Ríkisstjórnin útvegaði Bjargráðasjóði 4.5 milljóna lán,
svo liann gæti lánað ríflegar en ella, og svo gekk vetur
í garð. Og hann varð harður og gjafafrekur, og fljótlega
eftir áramótin fóru menn að biðja um að útvega sér hcy.
Ríkisstjórnin fól Stéttarsambandi bænda og Búnaðar-
félagi íslands að reyna það, og lieimilaði þeim að leigja
skip til flutninganna. Og nú liófust stöðugir beyflutn-
ingar til Austurlands, og nokkuð í Þingeyjarsýslur. Alls
var keypt bey, er nam milli 17000 og 18000 liestum, og
sent á barðindasvæðið.
Þrátt fyrir allt og allt, smölun á heyinu víðs vegar að
og flutning þess lil Reykjavíkur, tókst að koma því það
ört til hafnarstaða á óþurrkasvæðinu, að þar vantaði aldrei
bey, en illa gekk oft vegna ófærðar að koma því það-
an til þeirra, er lieyið vantaði, t. d. upp um Fljótsdals-
bérað. Varð að senda Guðmund Jónasson austur til liey-
flutninga, og er lionum mikið að þakka, að það komst
til viðtakenda. Hann útbjó stóra sleða, sem hann liafði
aftan í snjóbíl sínum og beltadráttarvélum, sem drógu
það ofan á snjónum til manna.
Norðmýlingar böfðu fækkað fénaði sínum minna en
við Árni böfðum gert ráð fyrir, enda voru bú þeirra orð-
in lítil fyrir, og þeim því ef til vill vorkunn, þó þeir
vildu treysta á góðan vetur. Þingeyingar böfðu aftur
fækkað fénaði, enda komust þeir nokkurn veginn bjá
vanböldum um vorið, og þurftu miklu minni bjálp.
Það gerðu Múlsýslingar aftur ekki, sízt Héraðsbúar —
þar urðu mikil og margháttuð vanliöld, og skaSinn, sem