Búnaðarrit - 01.01.1963, Qupperneq 130

126
BUNAÖARRIT
SKYRSLUR STA RFSMANNA
127
Skýrsla um fóðurbirgða-
Bændur í félagínu áttu
Fóðurbirgðafélög Hreppar Formaður félagsins er 'CÖ 40 •<U *o U-i V-I dilka á hausti dilka eftir 100 kindur j á fóðri
Skriðdalshreppur Snæhjörn Jónsson 4339 4440 102
Nurðfjarðarhreppur Guðjón Hermannsson 2634 2428 92
Hvauuushreppur (V. Sk.) Guölaugur Jónsson 4481 5689 127
Gnúpverjahreppur Jón Ólafsson 5359 5558 104
Hrunamannahreppur Jón Sigurðsson 8398 9624 115
Grímsneshreppur Asnuindur Eiríksson 3489 3236 93
Samtölur Meðaltöl 179461 195198 109
félögiu 1960—1961 (frh.)
Að meðalt. fengu bændur Tala bænda er fengu eftirtalinn dilkakjötsþunga eftir hverja kind, sem þeir höfðu á fóðri sem eikn. af
fall dilka Dilkakjöt pr. kind á fóðri Undir 10 kg 10 til 11 kg 11 til 12 kg 12 til 13 kg 13 til 14 kg 14 til 15 kg 15 til 16 kg 16 til 17 kg 17 til 18 kg 18 til 19 kg 19 til 20 kg Yfir 20 kg Tala fjáreig meðalt. er r Sjóður
13.0 13.2 0 3 7 4 2 3 í 0 2 0 0 0 22 7917.09
12.7 11.7 4 2 2 4 3 1 í 0 0 0 0 0 17 6518.18
13.3 16.9 1 0 0 4 2 4 3 4 7 2 5 7 39
13.0 13.5 0 6 9 8 7 5 2 2 2 i i 0 43 1705.03
13.1 15.0 1 2 2 6 10 12 14 10 6 5 i 3 72 34901.30
14.3 13.3 1 1 0 3 4 2 1 2 0 0 0 0 14 48076.00
14.4 15.6 23 42 73 117 LO o r-H 181 181 136 97 76 57 120 1279
móti aS áœtla alltaf, aS vetur verSi góSur. Enn hafa |>eir
ekki lært )>að, og er þó lengi búið að prédika það fyrir
þeim.
Þegar ég liugleiði, af liverju það komi, held ég lielzt,
að það sé af vantrú á því, að skepnurnar geti gefið meiri
arð, þegar þær eru vel með farnar. Þeir eru vanir við
að fóðra þær svo yfir veturinn, að þær haldi að vorinu
líkum lioldum og þær liöfðu að haustinu, og telja, að með
því geti þær skilað mestum afurðum framleiddum af
grasinu, sem þær bíta að sumrinu. Á liinu hafa þeir ekki
áttað sig eun, allir, að bæði kýr og ær þurfa afurSafóSur
inni til þess að geta breytt sumarbeitinni í afurðir. Kúnni
er eðlilegast að fara í liæsta nyt skönnnu eftir burðinn,
og smágeldast svo. Fái bún inni ekki nægjanlegt fóður til
að mjólka það, sem henni er eðlilegt, geldist hún, kemur
út á beitina í lægri nyt en lienni var eðlilegt, og mjólkar
því minna á beitinni en hún ella liefði gert. Ærin þarf
inni afurSafóSur til aS mynda lambiS, en svo líka til aS
búast til burSarins. Henni er líka eðlilegt að komast í
niisháa nyt eftir burðinn, en nyt móðurinnar er fæði
lambsins. Heilbrigðu lambi er eðlilegt að þyngjast um
og yfir 400 grönnn á sólarhring fyrst eftir burðinn. Þá
er vöxtur þess langörastur, og þá má það ekki vanta
mjólk. En liafi ærin ekki getað búið sig undir burðinn
og ekki liaft nóg efni til að mynda mjólk fyrst eftir
burðinn, þá er útilokað, að lambið geti náð þeini þroska,
sem því er eðlilegt að ná, og því verður það með léttara
fall að liaustinu en ætla mætti.
Það er því oft mjög lítið viðbótarfóður til ánna fyrir,
um og fyrst eftir burðinn, sem ræður úrslitum um það,
hvort lambið að haustinu leggur sig með 10—13 kg falli
eða 16—18 kg falli. Bændtir, sem eru vantrúaðir á þetta,
sem ég nú béf sagt, og reyndar oft áður, eiga bæði að geta
séð þetta bjá þeim bændum, sem þegar eru komnir á
lag með að fá góð föll af dilkum sínum, og líka með ]>ví
að reyna þetta á nokkrum árum bjá sér.
Ég get ekki verið að minna bændur á fleiri ár en ég
hef gert hér að framan. Þó mættu Skagfirðingar muna
hrossin 1906, Borgfirðingar kölin í túnunum 1918, þeg-
ar margir heyjuðu á jörð, sem aldrei bafði verið slegin,