Búnaðarrit - 01.01.1964, Síða 168
162 BÚNAÐARRIT
ur ekki fækkað til mikilla muna á undanförnum aldar-
fjórðungi.
Árið 1920 voru steinsteypt íbúðarliús á aðeins 432
bændabýlum á landinu, en timburhús voru þá á 1730
sveitabæjum, en torfbæir á um 70% bæjanna. Síðan bafa
verið byggð steinhús í stað flestra torfbæjanna og margra
timburbúsanna. Þó er talið í liinni nýju 10 ára áætlun
Stcttarsambands bænda, að árið 1960 sé ástandiö þannig,
að þörf sé á að endurbyggja eða gera mikið við íbúðarhús
á 1255 býlum. Mörg þessara liúsa eru gömul timburhús
eða gölluð steinhús, og ekki er líklegt, að þau verði öll
endurbyggð á þeim áratug, sem nú er að líða.
Árið 1920 er stærð túna á landinu talin um 23 þúsund
ba. I árslok 1950 eru túnin því nær lielmingi stærri eða
rúmir 45 þúsund ha. Á 10 ára tímabilinu frá 1950—1960
stækka túnin um 32,3 þúsund ba eða um 73%. Heildar-
túnstærð í landinu í árslok 1961 mun þó ekki vera meiri
en 73,7 þúsund ba, vegna þess að nokkuð af Jiví landi,
sem talið var tún áður fyrr, er nú ekki talið tún. Þetta eru
allgrýttar brekkur og liólar í gömlum túnum, sem bægt
var að slá með orfi og ljá, en er ekki liægt að slá með vél-
um. Því miður liggja enn ekki fyrir nákvæmar mæling-
ar af öllum túnum, en svo þarf að vera. Nokkuð af þeim
73,7 þúsund ha túna eru á eyðibýlum, en sumt af eyðibýla-
túnunum er nytjað af nágrannabænduin. Meðaltúnstærð,
sem bver bóndi befur lil afnota, er því ekki nema 11—12
lia. Það er hehningi minna ræktað land en hver bóndi
þarf að bafa svo vel sé. Hver bóndi, sem liefur ekki tekjur
af öðru en landbúnaði, þarf að hafa 1000 besta heyskap
til þess að geta baft nógu stóii bú og geta l'óðrað allan
fénað lil fullrar afurðagjafar. Auk þess þurfa því nær
allir bændur að beita allmikið á tún, sauðfé vor og haust,
og kúm víða allt sumarið.
Síðan í lok heimsstyrjaldarinnar bafa bændur endur-
byggt og aukið mjög útiliúsabyggingar. Þó eru enn léleg
útibús á fjölda býla, sem byggja þarf upp á næstu árum,