Búnaðarrit - 01.01.1964, Síða 193
187
STEINEFNI í FÓÐRI BUFJÁR
kalsíummagn uppskerunnar. Irskar lieimildir, þar seni al-
liugað var, livaða álirif kalkammonssaltpétur hefði á kalsí-
unimagn uppskerunnar, greina frá svipuðum niðurstöð-
um.5 Ekki er enn þá fyllilega ljóst, hvort kalsíum í grasi
muni fara minnkandi frá ári til árs þar sem er borinn á
kjarni.
2. Háliðagras og vallarfoxgras eru fosfór- og kalsíum-
snauðari en önnur túngrös. Það gæti orkað í þá átt að
gera nýræktarhey fátækara af þessuin efnum en hey af
gömlum túnum.6
3. Samkvæmt norskum tilraunum og atliugunum héðan
frá Hvanneyri eru blöð grasa kalsíumauðugri en stöngl-
arnir. I samræmi við það hefur komið í Ijós, að kalsíum-
magn túngrasanna verður því minna því lengur sem dregst
að slá fyrri slátt.2
4. Kalsíum er meira í hánni en í fyrri slægjunni og
eykst eftir því sem líður á sumarið.7
5. Fosfórmagn grasanna minnkar eftir því sem á sumar
líður, einkum þó þar sem lílill fosfóráburður er notaður.
Kalsíummagnið í blóðplasma er eðlilegt 10,0—12,5
mg% og fosfórmagnið 4,5—6,0 mg%, samkvæmt áliti liol-
lenzku nefndarinnar C.O.M.V. Eðlilegt telur liún ]ió fos-
fórmagn blóðplasma kálfa allt að 7,5 mg%. Þessar tölur
eru ekki mjög mikilsverðar til að dæma heilsu gripa.
Kalsíum í blóðplasma á bæjunum sex var oftast lægra
en Hollendingarnir telja æskilegt. Lítill munur var á þessu
eftir'bæjum, en þó virtist blóð gripanna á einum bænum
vera kalsíumauðugra en á liinum. Á bæ þessum er lítið
notað af tilbúnum áburði og lítið um nýrækt, hins vegar
er þar gefið talsvert af útheyi. Kalsíummagn í hlóði lækk-
aði um burðinn. Það er kunn staðreynd, að svo fari, og er
doði afleiðing þess, að þessi lækkuii verði of mikil.
Fosfórmagnið í blóðinu var oftast nógu hátt miðað við
hollenzku kröfurnar, enda tóku menn kýr sínar á tún,
þegar haustaði að og fosfór sölnaðra úthagagrasanna
minnkaði. Fosfórmagnið var liins vegar oft of liátt, svo að