Búnaðarrit - 01.01.1964, Page 198
192
BÚNAÐARRIT
í grasinu en 0,25% af Jnirrefni og í blóðplasma nautgripa
sé 2,0—3,0 nig% magníums. Kempf,8 Hollendingur, sem
liefur rannsakað Jietta mikið, telur, að mikið sé að marka
magníumákvörðun á blóði nautgripa, Ef magníummagn-
ið er minna en 2 mg%, má búast við, að skepnan sé í nei-
kvæðu magníum jafnvægi. Neikvætt magníumjafnvægi
merkir Jiað, að meira fari frá skepnunni en liún tekur
til sín af efninu. Slíkt leiðir af sér, að forði líkamans af
efninu Jiverr og skepnan fær krampa. Það, sem um er
deilt, er svo, af bverju þessi forði þverri, livort Jiað sé af
of litlu magníum í fóðri, eða af Jiví að einhver efni spilli
nýtingu þess eða einhver efni valdi Jiví að magníið tæmisl
úr líkamanum. Það getur gefið góða vísbendingu um
magníumjafnvægið að ákvarða magníum í þvagi.
Á Hvanneyri var gerð tilraun lil Jiess að ákveða magní-
um í blóði kvígnanna, en sú ákvörðun beppnaðist ekki
betur en svo, að lítið varð á niðurstöðunum að græða.
Meltanleiki magníums er mjög lireytilegur. Það er álit-
ið, að meltist frá 5—35% af því, sem er í fóðrinu.0 Þar eð
þeir þættir fóðursins, sem minnka meltanleikann, eru lít-
ið Jiekktir, er ekki til mjög mikils gagns að vita um magn
Jiess í fóðrinu. Þó er vitað um tvö atriði, sem liafa ábrif á
nýtingu Jiessa steinefnis:
1. Eftir því sem fóðrið er kalíumauðugra, J>ví minna
sogast upp af magníum, sbr. áðurnefndar neikvæðar víxl-
verkanir milli kalíum annars vegar og magníums, natrí-
ums og kalsíums bins vcgar.
2. Eftir |)ví sem fóðrið er eggjahvítuauðugra, ]>ví verr
nýtist magníum fóðursins.
Miklu meiri áberzla befur verið lögð á fyrra atriðið,
einkum mcðal Hollendinga” og Norðmanna. Aðrir liafa
lagt meiri áberzlu á síðara atriðið.111 Þeir telja, að einkum
amíðefnin í nýgræðingi í góðri sj)rettu geti valdið mikilli
ammóníakmyndun í vömbinni. Þetta ammóníak sogast
ii|)j) í blóð skepnunnar við þau skilyrði, sem eru í vömb-
inni. Það veldur einkum tvennu: a) það verkar sem eitur