Búnaðarrit - 01.01.1975, Page 13
ÞORSTEINN SIGURÐSSON
IX
og lengi formaður þess og forystumaður. Þar segir liann
meðal annars, að Þorsteinn á Vatnsleysu hafi verið: „að
mörgu sá maður, er einna mest hefur unnið fyrir það“, —
það er ungmennafélagið. Þorsteinn starfaði mjög mikið
í ungmennafélaginu fram undir sextugt. Ekki var liann
þó formaður nema eitt ár, en lengst af ritari og formað-
ur skemmtinefndar. Þá hafði liann forystu í söngmál-
um, og tók lengi þátt í leikstarfi félagsins. Taldi hann
alltaf, að starf sitt í ungmennafélaginu hafi verið grund-
völlur að félagsmálastarfi sínu síðar á ævinni.
Til fróðleiks um þennan grundvöll er rétt, að það
komi hér fram, sem Þorsteinn á Drumboddsstöðum segir
frá í söguágripi því, er áður var hér vitnað í. Hann
segir svo um ungmennafélagsfundina: „Hafa fundir jafn-
an verið á sunnudögum, og byrjað með húslestri og
sálmasöng. Hefur það að sjálfsögðu átt drjúgan lilut að
þeirri einlægni og þeim áliuga, sem einkennt liefur löng-
um fundi félagsins.“ Það er freistandi að tilfæra miklu
meira liér um þetta félag, sem Þorsteinn á Vatnsleysu
taldi grundvöll að félagsmálastarfi sínu. Því verður þó
að mestu sleppt, en meðal þess, sem í söguágripinu er
nefnt af verkefnum, var hjálp til einyrkja og lieilsu-
lítilla. Slík lijálp fólst t. d. í því, að slegið var og Iiirt
hey, safnað fatnaði og öðru fyrir jól og aðrar hálíðir
og gefið fátækum. Komið var upp bókasafui, haldnar
skemmtisamkomur og þau tækifæri oftast einnig notuð
um leið til fræðslu með því að fá góða fyrirlesara með
fræðandi erindi. Eftir tæplega 30 ára starf voru slík
erindi orðin um 200. Þá voru félagsmenn með liand-
skrifuðu blaði látnir fá tækifæri til þjálfunar í rit-
störfum.
Til þessara tækifæra, sem ungmennafélagið veitti til
fræðslu með fyrirlestrum, umræðum á fundum og lit-
gáfu félagsblaðs, má liiklaust rekja það að nokkru,
hversu Þorsteinn varð fjölfróður, flugmælskur, ágætlega
ritfær og hugsjónaríkur.