Búnaðarrit - 01.01.1943, Blaðsíða 74
72
B Ú N A i) A R R I T
I
ur er það sem niestu ræður um góða ai'koinu hjá
bóndanum, að landið sé gott og fénaður vænn, gefi
mikinn og góðan arð. Lélegt land og vanhirtur fénað-
ur kemur ekki að tilætluðuin notum, þó að margur
sé. Reynslan sýnir, sé ekki fóðurþörf fénaðar l'ull-
nægt, hvort það er heldur í húsi eða haga, þá gefur
hann ekki fullan arð. Það er ekki nóg að fóðra sæmi-
lega inni, ef að liaga vantar þegar út er sleppt, þess
vegna verður að gera sér grein fyrir, hver er fóður-
þörf fénaðarins, og hvort fóðrið uppfyllir þarfirnar.
Bóndanum er ekki nóg að skepnur lifi, hann vill og
þarf að fá af þeim arð. Þegar arður er rýr af skepn-
um er landinu ol'l kennt uin, að það sé ónýtt, — en
því er land ónýtt? Vanalegast er ]>að af þvi, að þvi er
a*tlað að framleiða meira, en tök eru til. „Það verður
enginn ágætur af engu.“ Það er ekki von að það land
verði kostaríkt, sem allt af er urið en aldrei ræktað.
Það gildir sama lögmál um landið og mjólkurkúna,
eigi hún að mjólka meira en hún fær efni lil úr fóðr-
inu, þá smá dregst hún upp, sú forðanærihg, sem
hún hafði í líkamanum smá minnkar við að úr henni
er tekin meiri mjólk, en hún l'ær efni lil að íramleiða
úr fóðrinu. Sama er uin landið, þvi meir sem það er
urið því minna efni hefur það lil ]>ess að mynda af
gróðurinn. Að lokum fer svo, að gróðurinn deyr af
næringarskorti, grasið skrælnar og ræturnar visna,
moldin þornar og landið blæs upp. Það sama gildir í
báðum tilfellum, það er vöntun á næringarefnum, þaö
er hordauði. Sem betur fer eru það mörg héruð lands-
ins, sem þola þá beit, sem á þeiin er og sum sennilega
meiri beit. í þeim sveitum landsins, sem oft eru undir
snjó og jarðvegur er myndaður nær eingöngu af jurta-
leifum og leirblöndnum jarðvegi er oftast nóg beitar-
þol, en þau héruð, sem oftast eru snjólaus og jarð-
vegur er mest myndaður af efni frá eldfjöllum, vikri
og eldfjallaösku, með þunnum lögum af mold og