Búnaðarrit - 01.01.1943, Blaðsíða 151
B Ú N A1) A H R I T
149
skurða, en aðeins yfir riimmál þeirra, og er það ráð-
slöfun sein ekkert sparar, en við hana tapast mikils-
verð upplýsing um hlutafallið milli lengdar og rýmis,
]). e. meðalþverflötur skurðanna."
„Árin 1924—1930 er meðalþverflöturinn um 1,20
m-, og er það of lílill þverflötur fyrir skurði, scm
tíéma eiga lokræsi, því þessi þverflötur gefur ekki
næga dýpt.“
„Til þess að fá úl skurðalengdir fyrir tímabilið
síðan 1931, hef ég dcilt í rúmmál skurðanna með 1,20
þ. e. áðurgreindum þverfleti. Þetta er vitanlega
ekki nákvíém aðferð, því þverflöturinn getur hafa
Iireylzt, og a'tli að hafa breytzt, en önnur aðferð er
ekki til. Hafi dýpt skurðanna verið aukin og þver-
l'löturinn þar með stækkað, hin siðustu ár, þá verður
skurðalengdin eitlhvað minni en ég hef áætlað.“
Hér við skal því einu bætt, að það er fráleitt, að
meðalþverflötur skurða liafi hreytzt svo á þessum
árum, að það liafi nokluir veruleg áhrif á hlutfalls-
tölu skurðanna.
Þá finnur A. G. E. að þeirri aðferð minni, að jalna
lengd skurða á alla nýrækt, bæði hylta og óbylla, með
þeim forsendum, að það sé algengt að þurrka óbylta
nýrækt eitthvað með opnuin skurðum, þó að ekki sé
lokræst.
„Þetta fær varla staðizt", segir A. G. E., en heldur
síðan áfram: „Hið ulgenga mun vera, að óbylt ný-
rækt er harðvellisgrundir o. þ. h. land, sem alls ekki
er ræst nema ef til vill litilsháttar með opnum jaðár-
skiirðnm (auðk. af mér, Á. L. J.) lil þess að varna að-
rennslisvatni.“
Þarna tekur A. G. E. altur i öðru orðinu, það sem
liann segir í liinu. — Sannleikurinn er einmitt sá, að
•aðarskurðir eru oft með slíku landi til að varna að-
rennsli, og slcera gjarnan votlenda mýrarrönd, sem
þá fylgir þurrlendinu. — Þessir skurðir eru ýmist