Búnaðarrit - 01.01.1943, Blaðsíða 98
BÚNAÐARRIT
96
Þessar tölur sýna i>reinilega að aukning fóðurfengs-
ins er miklu meiri en fjölgun búfjárins undanfarin
ár, eða síðan stórstígar ræktunarframkvæmdir hóf-
ust hér á landi og sé þess gætt, að sauðfénu hefur
lieldur fækkað, og að fjölgun hrossanna cr sennilega
aðeins hráðahirgðaástand vegna stríðsins, en fjölg-
unin kennir aðallega á nautpeninginn, sem fær niest
fóður sitt af ræktuðu landi og er óliklegastur lil að
valda örtröð, þá fæ ég eklci skilið, hvernig H. B.
kemst að þeirri hlálegu niðurstöðu, að ræktunar-
l'ramkvæmdir undanfarinna ára hafi aukið örtröð á
óræktuðu landi. Það er þvert á móti augljóst, að hætt-
an á því að bithögunum sé ofboðið með beit hefur
stórum minnkað vegna þessarar ræktunar. Auk ]>ess,
sem ]>essi ræktun ber í sér möguleika til stór aukinn-
ar uppskeru með tiltölulega litlum tilkostnaði. Á það
má lílca benda, að á síðustu áratugum og samhliða
aukinni ræktun og nautgriparækt hefur notkun fóð-
urbætis farið mjög vaxandi.
7. Niðurlag.
Ég hef grun um það, að skógræktarstjóri vilji nokk-
urn hluta sauðfjárins feigan, til þess að geta lagt
meira land undir skógrækt. Sé svo, ])á verður hann
l'yrst að sýna fram á, að þjóðarbúskapurinn gefi missL
nokkuð sem munar af afurðum fjárins og að það,
sem hann fær í staðinn, gefi jafngóða afkomu.
Það er aðeins hægt að færa sönnur á þetta með til-
raun i stórum stíl.
Mér virðist, að vel gæti komið lil greina, t. d. að
friða Fnjóskadal, eða skógana á Fljótsdalshéraði,
fyrir allri beit, sem orðið gæti skóggræðslu að tjóni.
Sjá hve lengi nothæfur skógur væri að vaxa upp á
jiessum stöðum og hve góð afkomuskilyrði hann skap-
aði. Þetta ætti að gera alveg án lillits til þess, hvaða