Búnaðarrit - 01.01.1943, Blaðsíða 85

BUNAÐARRIT
83
vera ólíkt loðnari á haustin, ef þau væru elcki slegin
á sumrin. Að land, sem sífellt er nytjað, ber ekki
grósku hins ónotaða lands, segir ekkert um það, hvort
landinu er ofboðið með notkuninni og þótt sumar
jurtir spretti þar, sem land er friðað, en hverfi þar,
sem land er nytjað, þarf það ekki að vera merki um
að landið sé að ganga iir sér. Hve fljótt mikil gróska
lcemur i land, sem er friðað, sýnir að landið var ekki
útpínt, en gróskan heldur ekki áfram að vaxa,
minnsta kosti ekki í graslendi, þvert á móti verður
friðað og ónytjað graslendi fljótlega óræktarlegt.
Þótt ég' liafi ekki liætt mér út á þann hála ís að
koma hér með nokkrar tölur eða útreikninga um
stærð gróðurlendisins, þá segir heilbrigð skynsemi
mér, að ágizkanir skógræktarstjórans séu mjög fjarri
lagi og landsvæðin miklu minni en hann vill vera láta.
Heilbrigð skynsemi mín eða annarra er nú líklega
ekki i háum metum yfirléitt sem sönnunargagn, en
þó alveg jafngott og útreikningar, sem ekki eru
byggðir á neinum staðreyndum.
2. Orsakir landauðnar.
Næst skal ég þá víkja nokkuð að orsökum eyðing-
arinnar. H. B. telur þrjár, sem til greina geti komið:
Veðurfarsbreytingu, rányrkju og eldgos, en þó telur
hann rányrkjuna böfuðorsök. Ég get verið bonum
sammála um það, að ekki er sennilegt að veðurfars-
breyting komi mikið til greina í þessu sambandi,
bæði vegna þess, að vafasamt er, að nokkur veður-
farsbreyting bafi orðið hér síðan land byggðist og'
eins vegna þess, að þó um smávægilega veðurfars-
breytingu væri að ræða, þá efa ég að hún mundi orka
eins miklu og H. B. telur. Það er nefnilega alls eltki
bægt að álykta þannig, að ef meðalhiti vaxtartímans
lækkaði um 1 stig mundi gróðurfarið breylast niðri