Búnaðarrit - 01.01.1943, Blaðsíða 101
B U N A Ð A R R I 'I'
99
verðmætra kosta, sem með líð og tíma yrðu æskileg
kyneinkenni.
Sagan getur einstakra manna, sem reyndu hér úr-
val, en varð ekki ágengt í þoku kyrrstöðunnar. En
fyrir 100 árurn, má segja að bændur í Suður-Þing-
cvjasýslu byrjuðu úrval, sem sögulegt má telja. Stefn-
an í úrvalinu þá, var að vonum töluvert á reyki og
innilokuð, þegar um allt Iandið er að ræða.
í framhaldi af þessari hreyfingu í Suður-Þing-
evjarsýslu stofnuðu svo Þingeyingar suðfjárbúið í
Parti, rétt fyrir aldamótin síðustu og fleiri bú komu
þar á eftir og eru enn starfandi nokkur. Um 1909
komu þau undir eftirlit Búnaðarfélags íslands með
ákveðnum leiðbeiningum. 1911 bófust haustsýningar
á brútum, á vegum Biinfél. íslands, um land allL.
Nokkrum árum síðar var byrjað að flytjá fryst dilka-
kjöt á enskan markað. Með tillili lil þess, bve mjög
það hefur batnað, sem var á markaðinum, þennan
siulta tíma, verður því ekki neitað, að hér á landi er
mikil framlor í sauðfjárrækt og að hér fer fram úr-
vul, sem ber árangur, þótl mikið sé enn óunnið á þvi
sviði.
Það er svo að skilja á skólastjóranum að bann
telji féð hér á landi svo líðilegl að upplagi og svo
óræktað, að það sé ekki þess vert, nú á límum, að
leggja rækt við það, og fyrir ])að sama sé dilkakjötið
hér svo slæmt, að það sé ekki og geli ekki orðið sam-
keppnisfær vara.
Þetta er allt of mikið af órökstuddu máli og var-
lnigavert fyrir mann, sem á að undirbúa, að hagnýtri
þekkingu, bændaelni í landinu.
íslenzka sauðféð er afurðasamt og stendur þó enn
mikið til bóta. Bóndi hér í Suður-Þingeyjarsýslu, upp
í sveit, átti 30 ær. Haust eitt átti bann undan þeim
00 lömb; 28 voru tvílemdar, 1 einlemd og 1 þrílemd.
Allt lifði og heimtist. Dilkarnir lögðu sig með um 15