Búnaðarrit - 01.01.1943, Blaðsíða 157
B Ú N A Ð A R R I T
155
aísu því stórfelldasta, sem ég þeklci á þessu sviði:
Félag bænda, sem telur á 4. tug félaga, hefur haft
stórt ræktunarfyrirtæki með höndum i nokkur ár.
Leiðbeinandinn sagði fyrir um alll verkið, hvernig
]iví skyldi fyrir komið, hvernig það skyldi vinnast og
útskýrði rækilega, hvaða þýðingu hvaðeina iiefði. En
viti menn: í mörg ár viku bændurnir frá ráðlegging-
um leiðbeinandans, bvenær sem þær gengu gegn
þeirra eigin vilja og hugmyndum eða gengu gegn
gamalli venju. En smám saman fóru þeir að reka sig
á, mistökin að koma í ljós, og nú er svo koniið, að
þeir treysta leiðbeinandanum betur en í fyrstu. —
Tortryggnin er búin að kosta þessa bændur margar
þúsundir króna og afleiðingar mistakanna eiga et'Iir
að kosta þá enn meira i framtíðinni.
En hver var orsök tortryggninnar?
Jú, „bændavinur“ nokkur — einn af þeim, sem hef-
ur þá „aðferð“ að viðra sig upp við bændur — hafði
um fleiri ára skeið prédikað gegn öllum sérfræðing-
um: þeim væri ekki treystandi í einu eða neinu.
Það er vandi að velja og hafna; það er líka af-
sökun.
Einn kaflann i rilgerð sinni hefur A. G. E. skrifað
í fullkomnu jafnvægi; það er XII. kaflinn. Þar tekst
hinum bókfróða, áhugasama jarðræktarrithöfundi að
liitta naglann á höfuðið, þótt nokkur vindhögg slæðist
með. — Þennan XII. kafla vil ég nú biðja lesandann
að endurlesa. Hér bendir A. G. E. á þær reglur, sem
gilda í nágranni löndunum, og vill taka þær hér upp;
og hann vildi1) taka þær upp þegar um leið og Jarð-
1) Kftir liví srm lionum segist sjálfum frá. En nú vill svo
tinkennilega til, að A. G. E. er einn til frásagnar um viðræður
sinar við starfsmenn og stjórn Búnaðarfélagsins á umræddum
tima, l>vi að allir þeir mætu menn eru nú komnir undir græna
torfu.