Búnaðarrit - 01.01.1943, Blaðsíða 138
136
BÚNAÐARRIT
A þessu tímabili (1936—1939) óx kunnugleiki
niinn á ræktunarástandinu meira en nokkru sinni
fyrr, bæði af eigin reynd og umsögn manna, er
ég tók mark á. Þessi aukna kynning staðfesti að-
eins það, sein ég hafði áður ályktað af minni kunn-
ugleika.
Nokkru fyrir búnaðarþing tók eg til að seinja mitt
fyrirhugaða erindi, en þá var úr vöndu að ráða.
Hvernig mátti ég sanna eða færa sterkar líkur fyrir
því, sem ég hafði séð og reynt? Þá datt mér í hug, að
láta hagskýrslurnar svara þeirri spurningu minni:
„Hvað hefur áunnizt í nýræktinni síðan 1924, að
gömlu jarðræktarlögin gengu í gildi?“ Og ég lét þær
svara á nokkru breiðari grundvelli en áður hefur
verið gert; ég lét þær gefa svar um framræsluna, svar,
sem ég vissi, að eitt út af fyrir sig var engin sönnun,
en veitti þó stuðning, þar sem það gekk í sömu átt og
reynsla mín — gekk í sömu átt og álit ýmsra ínanna,
sem ég liafði ált tal við um þessi mál.
Á búnaðarþingi 1939 flutli ég svo þetta mál í ali-
löngu erindi, er ég nefndi: „Þáttur um Jarðræktar-
lögin og framkvæmd þeirra.“ Ég reyndi að sanna, að
jarðræktarlögin, allar 3 útgáfurnar, ættu sök á því
vandræða ástandi, sem skapazt hafði í ræktunarmál-
nnum, með því að vanrækt hafði verið að sjá fyrir
nægu eftirliti með framkvæmd laganna og enn frem-
ur með því að láta með öllu afskiptalaust, hvort bænd-
uin verði séð fyrir nægum leiðbeiningum um fram-
kvæmdirnar.
í lok erindis míns bar ég fram eftirfarandi tillögur
til breytinga á Jarðræktarlögunum og framkvæmd
þeirra:
1. „Búnaðarsamböndin verði skylduð til að ráða lil
sín nægilega inarga búnaðarháskólakandidata - -
að dómi Búnaðarfélags íslands — eða menn meö
tilsvarandi þekkingu, er séu fullfærir um að