Búnaðarrit - 01.01.1943, Blaðsíða 102
100
H Ú N A f) A R H 1 T
kg kjöt. Ærnar voru auðvitað kappfóðraðar, en ])ær
skiluðu líka vel fóðrinu. Og vanfundið mun hliðstætt
dæmi, þótt leitað sé meðal erlendra sauðfjárkynja.
Englendingar kæra sig ekki um mikla fitu, ])ótt
þeir verði að sætta sig við hana á sínu eigin fé, sem
]>eir fita til slátrunar. Þeir vilja það sem þeir kalla
lioldfullt, laggóða kroppa og bragðgott kjöt. Okkar
dilka vantar meiri holdfyllu i útlinii og á bak. Það *
má enn laga, með úrvali, samfara þó sæmilegri fóðr-
un og með einblendingum. Bragðgæðin hefur okkar
dilkakjöt, enda er það vitað og viðurkennt, um heim
allan, að kjötið er bragðbest af l'é, sem slátrað er fjall-
gengnu, en ekki fitað til slátrunar.
Á einum stað i grein sinni segir skólastjórinn:
„Hitt er annað mál, að einblendingsræktun búfjár
er svo kostnaðarsöm að ekki er líklegt að til mála geti
komið að byggja framtíðarsauðfjárrækt á henni.“
Hér held ég að skólastjórinn hafi ekki lagt hugann
nógu vel við málefnið.
ÖIl búfjárrækt og bætur búfjár miða að þvi að auka
Irreinan arð. Aðalarður sauðfjárins eru dilkarnir,
sem við slátrum á haustin. Ef nú einblendingsdilkar
eru mun vænni — sem þeir eru, þar sem æskileg skil-
yrði eru Lil staðar —• en þeir hrcinkynja, þá er ein-
blendingsræktin fljótlegasta og um leið sú ódýrasta
aðferð, sem til er, til að ná árangri, í auknum lirein-
um arði. Enda er aðferð ])essi viðhöfð viða um lönd.
Það munar miklu í ábyrgð og viðhaldi að hægt er að
nota 1 hrút enskan handa 00—70 ám, eða þurfa að
leggja jaínmikið í val ánna lika, og þó ef lil vill engu
vissari árangur.
Framleiðsla einblendinga, sein hér er í byrjun, þarf
mikilla athugunar með: Hvar á landinu hún hentar
bezt. Hver verðmunur er á kjöti af þeim dilkurn og
hinum á enskum markaði. Hvernig einblendingar
lienta hér sumarmarkaði og loks hvernig einblend-