Morgunn - 01.12.1925, Blaðsíða 17

M 0 !í G U N N
159
taki um 200 manns. Hann var þéttskipaður. Fundunum er
auðsjáanlega haldið sem virðulegustum. Fundarstjóri var
kjólklæddur, og' eins prófessorinn. Eg varð að koma í mínum
gráu fötum, af því að eg hafði ekki komist lieim til að liafa
fataskifti, og bað velvirðingar á því, en auðlieyrt var, að
gestunum þótti það engu máli skifta. Prófessorinn, sem eg
liefi minst á, flutti sitt erindi, eftir stutta ræðu frá forseta.
Það mUn hafa verið um afstöðu náttúruvísindanna til sálar-
rannsóknanna. Annars get eg ekkert um það sagt. Eg man
ekkert úr því, skildi ekkert í því, og var engu nær fyrir það.
Eins var um Ragnar. Um aðra tilheyrendur veit eg ekki. Þá
talaði forsetinn aftur og kvnti mig 1 ilhe.vrendunum. Eg sagði
frá nokkru af fyrirbrigðimum hjá lndriða og líkamningunum
hjá Einari Nielsen. Svo talaði eg nokkuð um hugrænu fyrir-
brigðin, sem eg hefði fengið, þar á meðal lijá frú Brittain í
London, og leitaðist við að færa rök að því, að mér fyndist,
þær skýringar, sem komið hefðu á fyrirbrigðnnum, einkum
þeim hugrænu, í því skyni að forðast spíritistisku tilgátuna,
vera með öllu ófullnægjandi.
Eg var, sannast að segja, nærri því agndofa út af þeim
viðtökum, sem erindi mitt fékk á þessari samkomu. Áheyrnin
var ágæt, lófatakið ákaft og aðstreymið til mín á eftir lang-
vint, af fólki, sem vildi taka í höndina á mér og segja við
mig fáein vinsemdar-orð. Einn gamall maður fór svo langt,
að hann sagði, að eg væri einmitt maðurinn, sem þörf væri á
í New York. Og daginn eftir fundinn fékk eg hið ástúðleg-
asta bréf frá forsetanum. Hann sagði þar, að eg hefði lilotið
að verða þess var, hve mikla ánægju erindi mitt hefði vakið,
taldi það illa farið, að eg gæti ekki staðið lengur við að þessu
sinni í New York, og fór þess á leit við mig, að eg færi þar
um á heimleiðinni, því að það væri víst, að margir væru þar,
sem langaði 1 il að kynnast mér og- sýna mér sóma. Eg sá mér
■ ekki fært að verða við þessum vingjarnlegu tilmælum. pað
liefði verið mér kostnaðarauld og lengt ferð mína. Og það
iiefði orðið viðbót við áreynsluna. En þegar eg lagði af stað
lieimleiðis frá "Wmnipeg, var komin í mig svo mikil þreyta,