Morgunn - 01.12.1925, Blaðsíða 38
]80
M 0 R G U N N
vav dálítiS lotinn í lierSum. Iíann virðist hafa einkennilegan
-vip, en þetta sinn leit hann beint á mig, og fanst mér hann
liafa fyrirgefið mér orðin, sem eg lét út úr mcr í ógáti.“
Þennan inann liafa báöar systurnar séð livað eftir annað,
cn enga liugmynd liafa J>ær um, liver liann er. Þær sjá bann
oftast úti, Stcinunn oft þar, sem liún varð vör við hann
fyrsta sinn; fylgir hann iienni þá oft lieim að bænum.
Bitt sinn höfðu þær systurnar ásett sér að skrifa upp
ýmislegt af því, sem þær liafa séð og sýna ákveðnum manni
það. Iíéldu þær, að sá maður mundi skilja sig. Voru þær
byrjaðar að skrifa ýmislegt upp á blaS. Þá voru þær eitt sinn
við útivinnu mcð þriðja manni. Ileyrir Þuríður þá sagt í
eyra sér í fremur dimmum róm: „Sýndu lionum N. N. ekki
blaðið.“ Þá segir hún við Steinunni systur sína: ,,Nú var
sagt nolckuð við mig.“ Jafnskjótt og Þuríður kallaöi til lienn
ar, leit Steinunn upp og sá í sama bili þennan mann ganga
frá Þuríði og hverfa síðan.
vtkváðu þær nú að hætta við að sýna N. N. það, er þair
liöfðu skrifað.
Bitt sinn í vor var Steinunn ein lieima. Verður lienni þá
litið út inn glugga. Sér hún þá hvar maður kemur og stefnir
heim að bænum. Finst lienni liann fremur Bkuggalegur og fer
því út. Sér hún þá, hvar þessi sami maður stendur, skamt frá
bfcjardyrunum. Gengur hún fram lijá honum og lætur sem
liún sjái liann ekki. Þegar hún er komin spölkorn frá iionurn,
snýr hún sér við til að gá að honum. Þá sér hún liann hvergi.
Meira varð ckki þetta sinn.
Öðru sinni I vor var Steinunn ein heima. Tlitt fólkið var
alt við vinnu frammi við fjárhús. Þá liugsaöi liún með sér:
„Ef þessi maður vill eittlivað við mig tala, þá væri nú næði
1 il þess, og liann mætti gjarnan koma.“ Lagðist hún þá upp
] rúm í baðstofunni, undir glugga. Pinnur liún þá, að mátt
dregur úr henni, og henni finst hún ætla að sofna. Þá lieyrir
hún barin tvö lítil högg á rúðuglerið, líkast því som meö ein-
um fingri væri. Henni varð svo liverft við þeita, að hún reis
r.pp og fór út. Bjóst hún eins vel við, að einliver væri kom-