Morgunn - 01.12.1925, Blaðsíða 34

176
M O R G U N N
og við í kringum þær. Gengu þær út og reyndu að hrinda
áhrifunum frá sér. Tók fólkið eftir, hve illa þeim leiö, og
einn heimilismanna sagði, svo að þær lieyrðu: „Þær húast víst
við einhverjum enn.“ En tveir gestir voru komnir og höfðu
þær sagt fyrir komu þeirra. (Á undan öðrum þeirra höfðu
þær séð fallegt lireindýr). — En nokkurum dögum síðar
fréttist austur að Fljótsdal, að þennan sama dag liafði X
slasast. Hafði liann dottið í skipi, og meitt sig allmikið, eink-
um í annarri síðunni. Enginn í Fljótsdal hafði hugmynd um
slysið, fyr en fregnin kom. Eðlilega mun maðurinn liafa liugs-
að mikið lieim daginn, sem slysið varð.
10. Þegar að þeim sœkir.
Yfirleitt virðast systurnar vera mjög næmar fyrir hugs-
unum annarra, t. d. ef einhver fjarlægur lieimilismaður hugs-
ar heim. Oft verða þær varar við, að það sækir að þeim, og
það svo mjög, að þeim líður illa — þótt þær sjái ekki neitt.
Einu slíku atviki vai’ð eg sjálfur vottur að. Það var
ííiðari hluta sunnudagsins (6. sept.). Systurnar sátu i)áðar
frammi í stofu, við sama borð og eg. Var cg að skrifa upp
eftir þeim. Þá fær Steinunn alt í einu ónot yfir sig; ókyrrist
lnln öll á stólnum og kvartar mjög um illa líðan. Ilafa þær
þá orö á því við mig, að þetta séu áhrif, eins og þær nefna
það. Eg segi við Steinunni, að hún slculi ekki vera neitt feim-
in við að leggjast upp í sófann, meðan þetta líði frá. Ilún
•g'erir það, og eg iiolcl áfram að skrásetja sögu cftir Þuríði.
Þá kallar Steinunn: „Nú veit eg, hver er að hugsa liingað.“
Þá segir Þuríður: „Er það hann J—V ‘ „Nei,“ segir Stein-
unn. Frelcar intum við hana ekki eftir þessu — því miður.
Þær eru alt of feimnar og of hikandi að segja í tíma frá
sýnum sínum. Þetta sinn sagðist Steinunn mundi liafa sagt
mér nafn mannsins, ef eg liefði beðið liana þess. En eg liélt,
að henni væri það óljúft, að eg væri að forvitnast eftir, hver
mundi vera að hugsa til hennar. Fvrir því vildi eg ekki reyna
að veiða það upp úr henni. En eitthvað hálftíma síðar kom
maður að Fljótsdal, sem þær allar þrjár: Steinunn, Þuríður
-og Kristrún, hafa tekið eftir, aö æfinlega sækir illa að Stein-
j