Morgunn - 01.12.1925, Blaðsíða 32

174
MORÖUNN
Kristrún segist aldrei liafa séð liann fyr. Yar liann úr einnf
af nærsveitunnm.1!
Þcssa frásögn Steinunnar staðfestir Ivristrún að öllu leyti.
8. Viljið þið lýsa fyrir mér, hvernig þið hafið séð svip-
iifandi manns?
Þuriður segir frá þessu dæmi:
„Þegar eg var 16 ára, var það eitt kvöld, að eg var ný-
búin að skilja mjólkina. Þá gckk cg úr eldhúsinu á Hofi í
Oræfum og inn að liátta. Alt fólkið var þá háttað, nema cg.
Þá sé eg mann sitja á kassa að hurðarbaki í eldhúsinu. Eg-
opna hurðina; þá finn eg, að liann tekur í kjólpilsið, og varð
mér liverft. við, því að eg þekti manninn og vissi, að hann gat
r.kki verið þarna. Eg skelti þá aftur hurðinni og þaut inn, og
segi við fólkið, aö það muni koma maður hér í fvrramálið.
En ekki nefndi eg nafn lians. Snemma mn morguninn daginn
eftir kom maðurinn, sem eg liafði séð um kvöldið. Yar hann
frændi minn, fremur roslcinn maður, sem hafði oft, gert það
að gamni sínu að glettast við mig. MaSurinn lifir enn. Mér
fanst hann um morguninn vera nákvæmlega í sömu fötunum
(>g Iiann hafði verið í sýninni. Oft hafði þessi maður sezt á
kassann, er liann kom á þetta heimili. Og morguninn eftir
settist liann einmitt á kassann.“
Þuríður tekur það fram, að þetta niuni hún enn eins vei
og það liefði gerst í gær.
Steinunn scgir frá þessu dæmi:
,,pað cr vani hér í Fljótsdal að þvo gólfin í niiðri viku
(auk laugardagsþvottar). Einn dag erum við systurnar að
útbúa okkur til að þvo gólfin. Þá stend eg á miðju gólfi í cld-
húsinu og báðar dyrnar opnar út á lilað. Sé eg þá, Iivar mað-
ur stendur í ytri dyrunum; hann er í vatnskápu og )neð liatt
á höfði. Eg sé liann klæða sig úr kápunni, taka af sér liatt-
inn og hengja hvorttveggja upp á vissan snaga í bæjardyrun-
um. Eg sá hann strjúka með annarri hendi aftur yfir hárið
og ganga inn ganginn. En þá liverfur hann alt í einu. En
mér fanst þctta gerast miklu hraðara en það getur gerst í
veruleikanum. Eg segi þá: „Það er bezt að flýt.a sér að þvo-