Morgunn - 01.12.1925, Blaðsíða 54

196
M O R G U N N
Konan rak upp hávær óp og andlitið afmyndaðist ægilega.
Augnabliki síðar var hún vakin.
Þegar hún var komin til sjálfrar sín nokkurn veg'inn,
lýsti hún því nánar, sem hún liafði séð. Önnur sprenging
hafði farið fram. Rauðar og bláar eldtungurnar höfðu borið
við morgunhimininn og myndað ægileg neyðarmerki. Frúin
cndaði sorgarsögu sína með þessum orðum: „Eg sökk með
skipinu."
Eg get vottað, að hún virtist elcki hafa náð sér fullkom-
lega eftir atburð þennan, fyr en að mörgum dögum liðnum.
Ilvernig stóð nú á þessum miða, sem látinn var í lófa
liennar? Mér var sagt frá því þá þegar, og síðar hefir mér
gefist kostur á að komast fyrir um uppruna hans.
Miðinn hafði verið í flösku, sem fiskimenn nokkrir
fundu nálægt Azoreyjum. Þeir seldu hann í hendur yfir-
valdanna þar á staðnum, sem svo komu honum til konu
einnar í Havana. Maður hennar hafði verið pólitískur salca-
maður. Það síðasta, sem hún hafði frétt frá honum, var bréf
nokkurt, er hún hafði fengið frá honum; í því getur hann
þess, að hann hafi áformað að fara frá Bandaríkjunum til
Norðurálfunnar.
Nákvæm frásögn ekkjunnar og rannsóknir um uppruna
hftndrítsíns taka mikíð rúm í skýrslum ameríska sálarrann-
sóknafélagsins. Mér finst óþarfi að fara hér um það fleiri
orðum, enda leyfir rúmið það ekki; eg mun því láta mér
nægja að setja hér þýðingu af því er stóð á miðanum, sem
orsakaði sýn frúarinnar. Það hljóðaði svo:
Skipið er að sökkva. Vertu sæl, Louisa mín. Berðu
umhyggju fyrir börnunum minum. Fáðu þau til að
muna eftir mér. pinn Ramon Havana.
Guð verndi þig og mig sömuleiðis. Vertu sæl.“*)
Margar aðrar tilraunir voru gerðar með frú Maríu.
Þegar henni var fengið marmarabrot frá Rómaborg, sá hún
*) Mynd af frumritinu, sem var á spönsku, fylgir greininni
í ameríska tímaritinu, sem þessi þýðing er gerð eftir. — pýð.