Morgunn - 01.12.1925, Blaðsíða 98
240
MORGUNN
árin var sjúkdómurinn ekki á mjög háu stigi, en fór síversuandi.
Kvað svo ramt að þessu, er fram í sótti, að í hvert skifti, er eg
hafði hægðir til baksins, blæddi meira og minna. Eftir umsögn
læknis, sem rannsakaði þetta, mun stundum hafa blrett alt að %
pela í einu. Að lokum varð eg afar máttfarinn og svo sljór, að
• eg var ekki fariiin að skilja fyrirskipanir, sem mér voru gefnar af
yfirmönnum mínum ó sjó. Eg hefi nefnilega haft sjómensku að að-
alatvinnu. Eg var farinn að telja sjálfsagt, að mér yrði ekki bata
jiuðið. Læknislyf hafði og reynt, en að litlu lialdi komið. Að vísu
hafði læknir sagt mér, að eitthvað mætti bæta þetta mein með
uppskurði.
Hinn 7. apríl s. 1. vetur kom eg hingað til Akureyrar, þá ráð-
inn í skiprúm, þó vesall væri. pá var mér ráðlagt af fleiri en ein-
um að reyna að leita til ungfrú Margrétar J. Thorlacius í Oxna-
felli, sem þá var komið orð á, að læknaði fólk fyrir aðstoð „huldu-
læknisins' ‘ Friðriks. En eg hafði ekki neina trú á þessu, en áleit
það sem annað „liumbug". En einn kunningi minn, Villijálmur
Einarsson, bóndi á Bakka í Svarfaðardal, bitti af tilviljun nefnda
Margrétu, er þá var stödd hér á Akureyri, og bað liann hana að
reyna að láta Priðrik lækna mig og lofaði hún því. Ekkert vissi
eg um fund þeirra Vilhjálms og Margrétar, fyr en síðar um dag-
inn, að hann kom út á skip til min og 'sagði mér frá því, hvað
gerst hafði. Spurði hann mig hvort eg fyndi nokkurn mun á mjer.
Eg kvað nei við því. En það einkennilega er, að næsta dag, er eg
gekk til þarfinda minna, blæddi ekki neitt, og aldrei hefir það
komið fyrir síðan fram á þennan dag. Endaþarmssigið iiefir og
batnað að miklu leyti, en þó ekki til fulls.
Ekki er þessi bati því að þakka, að eg hafi, síðan þetta gerð-
ist, haft betri aðbúð eða hollara fæði en áður. Jeg befi til dæmis
-drukkið mikið af 'sterku kaffi, eins og sjómanna er siður. En lækn-
ir bafði sagt mér. að kaffi væri skaðlegt fyrir þá, sem hefðu þenn-
.-an sjúkdóm.
P. t. Akureyri, 13/8. 1924.
Tryggvi Váldimarsson frá Dalvík.