Morgunn - 01.12.1925, Blaðsíða 22

164
M O K G U N N
Dulskygni-gáfa systranna í Fljótsdal.
Erindi, flutt I S. R, F. í 24. september 1925.
Ferðamaður einn, er til mín kom í vor, gat þess við mig,
að í Fljótsdal, insta bænum í Fljótslrlíð, væru nú tvær systur,
cr gæddar mundu vera einiivers konar skygnihæfileik eða
ófreskisgáfu. Ilann kvaðst liafa talað við þær og fullyrti, að
mikið orð færi af því þar eystra, að þær sæju fylgjur manna.
Hann mæltist til þess við mig, að stjórnarnefnd S. R. F. I.
léti athuga þennan hæfileilc þeirra. Ilann kvað þær tregar til
að tala um þett.a; þó liafði honum skilist svo á þeim, að þær
mundu fúsari til að segja mér frá þessu, ef eg lcæmi austur,
en öllum almenningi, því að þær vissu, að mér væri rannsókn
alls slíks alvörumál. Hann kvað enn fremur fólki þar eystra
koma saman um, að systur þessar væru vandaðar manneskjur
og áreiðanlegar í hvívetna.
Seint í júní kom Kristján bóndi Jónsson í Auraseli í
Rangárvallasýslu og kona hans einn dag heim til mín, því að
þau eru kunnug konu minni. Þau hjón gátu frætt mig meira
um systurnar í Fljótsdal, því að Kristján er bróðir Ulfars,
bóndans þar. Þau töldu og systurnar sannorðar og áreiðanleg-
ar og töldu töluvert orð fara af skygnihæfileik þeirra. Bauðst
Kristján til að flytja bróður sínum og slcygnu systrunum boð
frá mér og grenslast eft.ir, hvort þeim væri ljúft, að eg Icæmi
austur og yfirheyrði þær um reynslu þeirra í þessum efmun.
Síðar lét hann mig vita í síma, að leyfið væri fengið, og gerði
eg helzt ráð fyrir því við Iiatm, að eg mundi bregða mér
austur í hyrjun septembermánaðar, of stjórnarnefml Sálar-
i'annsóknafélagsins litist tiltœkilegt að sinna þessu eitthvað.
Allir stjórnarnefndarmennirnir, sem þá voru í bænum, sam-
þyktu, að eg færi austur að Fljótsdal fyrir hönd félagsins.
Gaf Ágúst Jónsson (frá Höskuldarkoti), bróðir Úlfars, mér
góðar bendingar um, livernig eg skyldi liaga ferðinni og hvc
nær hentugast mundi að koma að Fljótsdal. Ilafði Úlfar