Morgunn - 01.12.1925, Blaðsíða 76
218
MORGUNN
(knn.stig Teleplasma) hlýtur að A’era sönnun þess a8 dáið er
raunverulegt. Þetta hlýtur að liafa gerst í sjálfsdáleiSslu.“
Með úrldippunum lijálpar stefndi mér að sanna, að það
er ósatt mál, sem hann og1 ýmsir aSrir haí’a haldið fram, að
það hafi verið spíritistar, sem voru í síðari nefndinni. Um-
mæli dr. Gröns í „Aftenposten“ 15. marz 1922 taka liér af
skarið:
,,I „Politiken“ stóð símskeyti með fyrirsögninni: „Norsku
spíritistarnir láta uppi álit sitt.“ Þetta er himinhrópandi lygi,
því að þó nS menn séu í Sálarrannsóknafélagi, eru menn eltki
þess vegna spíritistar. Meiri hluti félagsmanna er spíritisman-
um andvígur.“
Hér er átt við eitt ati'iðið í þeim ósönnu fregnum, sem
Faustinus breiddi út. Við hið sama á dr. Scliarffenberg, er
lmnn fullyrti, að Faustinus hefði í símskeyti til Kaupmanna-
hafnar farið með lygar. Svo langt, fór þessi ofsóknari málsins
í ósvífni sinni, er lionurn tókst hvorki að brjótasjt inn til mið-
ilsins né ginna hann bréflega til að þiggja eins konar mútur
til að afneita opinberlega spíritistískri sannfæring sinni, að
þá sendi hann lvgaskcyti um það 1 il Kaupmannahafnar, að
Einer Nielsen hefði „reynt að fyrirfara sér, er hann fékk að
vita um að upp um sig hefði komist.“ (Sjá „Aftenposten“
15. marz 1922).
Urklippurnar, sem stefndi liefir lagt fram, sanna bezt hve
hleypidómarnir voru ríkir lijá nefndarmönnum og hve óhæfi-
lega var yfirleitt farið með miðilinn, og þá ekki síður, live
vanþekkingin á málinu var megn hjá þessum svonefndu rann-
sóknurum og almenningi í Kristjaníu yfirleitt. Eg er sann-
færður um, að einhvern tíma munu þessi ummæli norskra
blaða verða talinn sorglegur vottur um fáfræði manna í einu
mikilvægasta máli heimsins og um, út í livað hleypidómar og
ofsi geta leitt mennina. Sem sannanagagn fyrir stefnda eru
blaða-úrklippurnar enn lakari en norska skýrslan sjálf. Hvort-
tveggja sýnir aðeins þetta: Kristjaníumennirnir vildu skýra
fyrirbrigðin á 5. fundinum sem svik; þeir notuðu sauragnirn-
ar, sem komu í búning miðilsins (af því að skilvrðin voru