Morgunn - 01.12.1933, Qupperneq 33

M 0 11 G U N N
159
hugfast, að þetta skapast af hinu hugræna ástandi mann-
anna, af endurminningum þeirra og ímyndunarafli. Það
rekur að því, að mennirnir fara að fá óbeit á þessum
nautnum, sem þeim er svo auðvelt að veita sér alt of mik-
ið af, og þeir komast að raun um, að það er afar torvelt
að losna við þá, sem taka þátt í þessum nautnum með
þeim.
Það er auðvitað ómögulegt að ákveða neinar ófrá-
víkjanlegar reglur í þessum efnum. Hver einstaklingur
hefir sína sérstöku reynslu í Hades og Blekkingarland-
inu. Sumir hafa ekki máttinn til þess að fullnægja löng-
unum sínum. í raun og veru eru þeir færir um það, en eðl-
isfar þeirra leyfir þeim það ekki. Til dæmis að taka
kann svo að fara fyrir kaldlyndum, eigingjörnum manni í
Blekkingarlandinu, að hann dvelur í myrkri, af því að
vera hans hefir ekki mátt til að beita sér út á við. Eftir
áfall dauðans er hann knúður til að leita inn á við meira
en nokkuru sinni áður. Hann heldur, að hann hafi tapað
öllu. Hann missir samband við allt nema þá meðvitund,
að hann sé sjálfur hugsandi vera. Um tíma er þetta myrk-
ur martröð, og hún heldur áfram, meðan hann lifir í þeirri
óheilbrigðu hugsun, að hann hafi tapað öllu, lifir í löng-
unum sínum, sem eingöngu stefna að því að fullnægja
sjálfum sér, án nokkurar hliðsjónar á öðrum. Það getur
farið svo, að eingöngu verði myrkur utan um þann mann,
sem er óvenjulega eigingjarn.
Nærri því sérhver sál lifir um tíma í blekkingará-
standinu. Hjá miklum meirihluta mannanna ríkir sá
skilningur, þegar þeir deyja, að efnið sé veruleikur, að
þeirra sérstaka reynsla af efninu sé eini veruleikinn. Þeir
eru ekki undir það búnir að breyta viðhorfinu á einu
augabragði og gersamlega. Þeir þrá innilega umhverfi,
sem þeir kannast við, en sé samt fegurra en þeir hafa
vanist. Lífslöngun þeirra er eingöngu sú að lifa í því, sem
liðið er. Svo að þeir fara inn í þann draum, sem Myers
nefnir Blekkingarland, og fá það, sem þeir þrá. Eðlilega