Morgunn - 01.12.1933, Qupperneq 35

MORGUNN
161
ur útstreymi, sem heyri efnisheiminum til, og biður menn
að hafa það hugfast, að efnið, eins og menn þekkja það á
jörðinni, eigi uppruna sinn að rekja til etersins.
Meðan sálarmaðurinn vill lifa aðallega í líkama,
verður hann að sætta sig við að vera yfir-jarðnesk vera.
1 þeirri tilveru eru mörg stig, margskonar líkamir. Sveiflu-
hraði þeirra er mismunandi; því fínni sem líkamirnir
■eru, því meiri verða hinar andlegu og vitsmunalegu skynj-
anir, því víðtækari skilningurinn, því háleitari reynslan
af þeim leyndardómi, sem vér nefnum guð.
Þessi veröld er frummynd jarðarinnar. Jörðin er
Ijót og óhrein eftirmynd af þessari veröld. Myers líkir
jörðinni við málverk, sem gert er eftir meistaraverki. Eft-
irlíkingin er afar ófullkomin og sumstaðar afskræmi.
Hið sanna líf vantar.
1 þeirri veröld, sem hér er um að tefla, er ýmislegt
að sjá, sem ekki er til á jörðinni og fyrir því verður eltki
lýst með orðum. En nokkuð er það áþekt, nokkuð sam-
svarar það því, sem náttúran framleiðir á jörðinni. Blóm
eru þar, en þau hafa lögun, sem ekki þekkist á jörð-
inni, litir þeirra eru frábærir og ljós streymir út frá þeim.
Slíkir litir og slík ljós eru ekki til í hinu jarðneska lit-
bandi. Vér lýsum þeim, segir Myers, með hugsunum og
ekki með orðum. Því að hér eru orðin fallin úr tízku.
Samt verður sálin, á þessu stigi meðvitundarinnar, að
heyja baráttu og leggja á sig erfiði; hún verður fyrir
sorg, en ekki jarðneskri sorg; hún verður fyrir algleymis
fögnuði, en ekki jarðneskum fögnuði. Sorgin og fögnuð-
urinn eru andlegs eðlis. Hvorttveggja er mikilfenglegi'a
en nokkur fær gert sér í hugarlund, en að lokum leiðir
það sálina að landamærum hinnar yfir-jarðnesku ver-
aldar.
Sálin verður vör nýrra hluta og fær nákvæmari
skynjanir, þegar hún ræður af að halda upp á við eftir
stiga meðvitundarinnar. Þess vegna fer hún inn á fjórða
.svið tilverunnar.
11