Morgunn - 01.12.1933, Qupperneq 43

MOKGUNN
169
aminn hvílist; og eftir því, sem ég þekki til að næst verði
komist nú um þessi efni, er ég sannfærður um það, að
þegar rannsóknum á draumalífi mannanna fieygir fram,
muni þær verða ein öflugasta stoðin undir trú manna á
framhaldslífið, einkum vegna þess að sú tegund dulrænnar
reynslu er lang-almennust enn sem komið er; því að ef
það verður sannað, að sumir draumar gerist með þeim
hætti að sálin yfirgefi líkamann í bili, mælir að mínu viti
engin skynsamleg ástæða með því að hún deyi fyrir
fult og alt þegar líkaminn deyr. Fjöldi manna heldur því
fram, að um marga drauma sé svo farið og óneitanlega
eigum vér marga vel vottfesta drauma, sem eina skynsam-
lega skýringin á virðist vera sú, að sálin hafi yfirgefið lík-
amann til að geta öðlast þá vitneskju, sem draumurinn veitti
Eitt algengasta dæmið þessu til sönnunar er það, að menn
sjá i svefni mann, hlut eða landslag, sem þeir hafa aldrei
séð áður og svo kemur upp úr kafinu síðarmeir, að hlutur-
inn lítur nákvæmlega eins út og draumamaðurinn, eða —
konan — sá hann, og ennfremur eru til áreiðanlegar sögur
um það að sofandi menn hafa séð atburði — einkum
slys — sem voru að gerast í fjarska.
Ég veit að um þessi efni ríkir víða afkáralegur hugs-
unarháttur, hleypidómar og skaðleg trúgirni, en á páskun-
um hlýt ég að minnast draumanna vegna þess að ég er
sannfærður um, að þeir tímar koma að fyrirbrigði þeirra
verða svo rannsökuð af sálfræðingum, að þeir — draum-
arnir — verða ein af meginstoðunum undir upprisutrú
mannanna; en eg er sannfærður um að draumarnir eru
ein hlid upprisunnar, ein hliðin á sjálfstæðri starfsemi sál-
arinnar utan líkamans, starfsemi, sem er miklu margþætt-
ari en oss grunar, en sem er oss að svo miklu leyti hulin,
vegna þess hve lítil tök vér kunnum á sambandinu á milli
draumvitundarinnar og dagvitundarinnar.
Og þá kem ég - að hinu atriðinu, sem allir hljóta að
viðurkenna að sé þýðingarmikið fyrir upprisutrúna, en það
er sú merkilega staðreynd, sem nefnd er á máli nútímasál-