Morgunn - 01.12.1933, Blaðsíða 82

208
MORGUNN
ir mig þeirri blíðu, er sá einn getur úti látið, sem er snort-
inn af þeirri æðstu tilfinningu sem til er, kærleikanum.
Eg get ekk lýst þeim yl, sem um mig fór, og mér fundust
þessi armlög þessarar gömlu konu meira virði, en þó
mér hefði verið gefið of fjár.
Eftir kvöldið, sem eg gat um áður, að eg talaði við og
lýsti fyrir Sigríði, móður Bjarna frá Álfhólum, hefi eg ekki
orðið var við hann nærri eins oft og áður. Það var eins og
hann þá hefði náð því marki, sem hann hefði verið að keppa
að. Og mér finst stundum eins og þarna hafi komið fram
röð af atburðum í sambandi við þetta, sem allir hafa eins
og verið framleiddir til þess að koma þessu í framkvæmd.
Þeir byrja á því, að vekja áhuga hjá þeim hjónum J. M.
og I. L, því að það var ef til vill eina leiðin til þess að
koma gömlu konunni inn í þetta, og eg verð að segja, að
þeir, sem unnu að þessu, hafa unnið vel og dyggilega, og
árangurinn hefir orðið góður.
Pabbi þinn átti bágt.
Á fundi, sem var hjá J. M., sagði Steindór við Jón
eitthvað á þessa leið: „Mikið átti pabbi þinn bágt með
þig í dag, hann var að berjast við að láta þig vita, að þú
værir að skrifa undir rangt skjal“. J. M. kannaðist við
að hafa um daginn skrifað undir rangt skjal, sem hefði
getað haft mjög alvarlegar afleiðingar, hefði það ekki
uppgötvast nógu snemma. Enginn annarra fundarmanna
vissi um þetta fyr en þessi skilaboð komu. Sýnir þetta
eins og svo margt annað, að vinir okkar eru ekki hættir
að hugsa um okkur, þó að þeir séu fluttir frá okkur yfir
á annað tilverustig.
Gættu vel að síðast í júlí og fyrst í ágúst.
í maí síðastliðnum var eg ásamt konu minni og frú
Lilju Kristjánsdóttur, ekkju Árna Jónssonar, staddur
heima hjá Jóni M. og konu hans. Eg féll í trance, án þess
þó að það ætti að verða fundur, er við komum þarna sam-