Morgunn - 01.12.1933, Síða 85

MORGUNN
211
glaður yfir því að vera búinn að heimta Höllu sína. Þá
hefir einhver orð á því, hvernig standi á því, að hann
komi, hann hafi ekki komið fyr, síðan Halla hans kom
til hans. Þá svarar hann: ,,Eg varð að koma núna, eg
á dálítið erindi í fjölskylduna". Engum datt í hug, hvað
þetta ætti að tákna, og hann gaf ekki frekari skýringu
á því, þó eftir væri leitað.
Enginn vissi því hvað gamli maðurinn meinti, en
ráðningin kom 7. maí næstan á eftir. Þá deyr mjög snögg-
lega piltur, Bjarni, sonur Jóhanns Ármanns Jónassonar
og Ólafar Jónsdóttur, en Ólöf er sonardóttir Odds. Þetta
var þá erindið, sem hann hafði átt, að taka á móti þess-
um afkomanda sínum. Þetta þykja nú ef til vill ekki stór
atriði, en mér finst, að þau sýni ljóslega, hve vel er fylgst
með öllu, og hve ant vinir vorir láta sér um okkur meðan
við erum hér niðri, og hve viðbúnir þeir eru að taka á
móti okkur, er við höfum lokið vist okkar hér, og eigum
að flytjast yfir á annað, okkur óþekt, tilverustig.
Bjarni litli hefir oft talað við foreldra sína og sann-
að þeim nærveru sína, og að hann veit um, hvað gerist
hjá þeim. Eg get ekki stilt mig um að segja frá einu dæmi
um það.
Jón bróðir hans hafði verið lagður á sjúkrahús og
gerður á honum holskurður. Rétt á eftir er fundur á
heimili foreldra þeirra (í. J. miðill). Þá kemur Bjarni
og talar við þau. Þau spyrja, hvort hann viti um bróður
sinn. Hann kveður svo vera. Hvernig honum lítist á líð-
an hans. Hann lætur vel yfir því, að því er snerti skurð-
inn. ,,En það er eitthvað að fætinum á honum, það er
heldur verra“, segir hann. Bróðir þeirra var á fundinum
og hann skildi, hvað hann meinti, og móðir þeirra vissi
eitthvað um það. Það hafði sem sé komið fyrir, að er hann
(Jón) var borinn í rúm sitt af skurðarborðinu, hafði
verið látinn hitabrúsi í rúm hans. En svo óheppilega vildi
til, að þetta brendi hann svo á fætinum, að hann átti
lengur í því en afleiðingum holskurðsins.
14*