Morgunn - 01.06.1949, Page 31

MORGUNN
25
hennar þekkt ég ekkert. Þá var mér sagt, að í æsku hefði
hann verið mjög laus í ástamálum, og hefði það sums-
staðar valdið nokkrum sársauka, eins og gengur.
Mig hefir aldrei dreymt þennan mann síðan. En enn
í dag hugsa ég með hlýleik til sálar hans og fel hann Guði
í bænum mínum“.
Konan, sem sendir MORGNI þennan draum, vill ekki
láta nafns síns getið, en hún er þjóðkunn gáfu- og merkis-
kona. Athyglisvert er, að hana dreymir drauminn óðara
og hún hættir að biðja fyrir látna manninum. Bendir það
ekki til þess, sem spíritisminn kennir, að nauðsyn sé, að
fyrir framliðnum sé beðið? Vanrækjum vér það ekki um
of?
Eða ungu stúlkurnar í drauminum. Eru þær einhver
dularfull mynd af sálarkvöl látna mannsins vegna léttúð-
aryfirsjóna hans í æsku, og grátur þeirra einskonar berg-
mál af samvizubiti hans? Sé svo, er þetta enn ein áminn-
ing til vor um, að afleiðingar breytni vorrar nái langt, já,
Guð einn veit hve langt fram í ókomna tíð. Gott var er-
indið, sem gamla fólkið kenndi börnunum:
Gakktu hægt um gleðinnar dyr,
og gá að þér. —