Morgunn - 01.06.1949, Síða 61

MORGUNN
55
ekki lengra. En fyrir ofan nítjándu tröppuna gildnar tréð
aftur og þar kemur út úr því ný grein. Ekki gat ég séð,
að tréð grænkaði nokkuð efst. Draumurinn var ekki
lengri.
Til skýringar vil ég geta þess, að þegar ég var á nítjánda
árinu, lagðist ég þá einu legu, sem ég hef í rauninni legið
um ævina. Þá lá ég í tíu vikur og læknirinn taldi mig frá.
Hin nýja grein, sem kom ofar á tréð, táknar vitanlega
giftingu mína og dótturina, sem ég eignaðist í hjónaband-
inu og er nú gift í Reykjavík.
Systkinin í bátnum.
Þriðja drauminn dreymdi mig skömmu eftir þann, sem
ég sagði ykkur síðast frá.
Sumarið 1882 var hið orðlagða mislingasumar, en það
sumar hef ég verst lifað: grasspretta var sama og engin,
hafís lá við landið fram undir höfuðdag. Þá var ég ennþá
á Hömrum. Mér þótti við systkinin vera öll á báti á Poll-
inum, í Oddeyrarálnum, eða skammt innaustur af Odd-
anum. Þótti mér þá allt í einu sem báturinn væri orðinn
áralaus. Sé ég þá, að Friðrik bróðir minn steypir sér út-
byrðis, og svo hin systkinin, hvert af öðru, þangað til ég
er orðinn eftir einn í áralausum bátnum, sem hrekst fyrir
sjó og vindi. Samt bar bátinn svo nærri Oddanum, að ég
stökk útbyrðis, sjórinn tók mér aðeins í kálfa, en ég óð
upp á eyrina, en þar voru þá öll systkini mín fyrir.
Þessi draumur rættist einnig nákvæmlega. Þau veiktust
af mislingum í þeiri röð, sem þau fóru út úr bátnum, en
ég lagðist síðastur og lögðust mislingarnir létt á mig.
„fig kem í haust.“
Rétt áður en ég lagðist í mislingunum dreymdi mig
draum. Ég þóttist sjá mann koma ríðandi heim að bænum
á Hömrum. Hann reið brúnum hesti og teymdi annan