Morgunn - 01.06.1949, Qupperneq 76

70
MORGUNN
enn eins og áður segir, kynntist séra Owen, sem var amer-
ískur prestur í Neapel, maður stórgáfaður, þeim ungfrú
Guldenstubbe og bróður hennar, árið 1859, og hann skrá-
setti persónulegar endurminningar þeirra um þetta merki-
lega mál, og eftir þeim er farið í þessari frásögn.
Vafalaust mætti finna margar slíkar frásagnir en hér
er a. m. k. um þrjár að ræða, sem allar virðast vera áreið-
anlegar og allar bera sömu einkenrtin. Ef leifar af
einkennilegu dýri myndu finnast á þrem mismunandi
stöðum, myndi fyrsta ályktun vísindamannanna vera sú,
að þesskonar dýr hefði verið til, og að uppfrá þessu bæri
að telja það til dýranna á jörðunni. Næsta skrefið, sem
þeir tækju, myndi vera það, að bera þessar leifar saman
og reyna að búa til einhverja mynd af þessu dýri, sem
áður var óþekkt. Á sama hátt má segja, að þessir atburðir
þrennir, sem hér hefur verið sagt frá, staðfesti rækilega
þessi furðulegu fyrirbrigði um saurgun á líkamlegum leif-
um framliðinna. Þessi staðreynd er reyndar óhugnanleg,
en hún er eins og hnefahögg framan í lífsskoðun efnis-
hyggjunnar, sem lengi hefur verið í tízku. En þegar farið
er að bera þessa atburði saman, til þess að reyna að rekja
þau lögmál, sem þarna liggja til grundvallar, getur sálar-
rannsóknamaðurinn með sínum bezta vilja ekki lengra
komizt, en að benda á fáeina drætti sem vera má, að séu
þýðingarmiklir.
Ég hef áður í erindi þessu staðhæft, að manneskjur, ein
eða fleiri, sem verið hafa í húsi, sem þegar á eftir er
lokað, kunni að skilja eftir sig eitthvað, sem mannlegt er,
þótt ósýnilegt sé, sem ójarriesk öfl geti síðan notað til
þess, að framkvæma með efnisleg fyrirbrigði. Þannig er
unnt að skýra allar hreyfingar dauðra hluta, sem iðulega
gerast í návist miðla, án þess hlutirnir séu með jarðneskum
höndum snertir, og það er ástæða til að ætla, að þessi
ósýnilega orka geti orðið sterkari, þegar hún er lokuð
inni í þröngu rúmi. Vér skulum nú gera ráð fyrir því, að