Morgunn - 01.06.1949, Page 84

78
MÖRGUNN
með hótunaryrði til ungfrú Clavion á vörunum. Hann
stóð við orð sín, og með ofsóknum sínum, eftir að hann
var dáinn, sannaði hann að leikkonan hafði breytt hyggi-
lega, er hún vildi ekki þíðast hann. Ofsóknirnar birtust
í háum ópum, er menn heyrðu, þegar hún var með öðru
fólki, og stundum urðu ópin svo óskapleg, að fólk féll í
ómegin, þegar það heyrði þau. Síðan hættu þessi óp að
heyrast en í stað þeirra heyrðust byssuskot einu sinni á
dag, í gegn um ákveðinn glugga í húsi hennar. Samfellt
í níutíu daga stóðu þessi fyrirbrigði, og bæði ópin og skotin
voru ýtarlega rannsökuð af lögreglunni í París, sem setti
njósnara á vörð í götuna og leitaði árangurslaust eftir
eðlilegri skýringu á þessum undarlegu fyrirbrigðum. Þessi
ofsókn hætti eftir að hafa staðið yfir í tvö ár, en hinn
vonsvikni biðill hafði, áður en hann dó, heitið því,' að
hann skyldi eitra líf hennar jafn lengi og hún hefði eitrað
líf hans. Honum tókst þetta vissulega. En eins og öll
önnur hefnd hefur þessi hefnd vafalaust verið tvíeggjað
sverð, sem særði hann meira en hana, sem hann ofsótti.
Frá réttlætanlegri ofsókn, þótt hún yrði henni, sem of-
sótt var, engu minni kvöl, segir rithöfundurinn frú Carter
Hall, en hún hafði persónulega komizt í kynni við þá
atburði, þegar hún var í æsku. Ungur liðsforingi hafði
svívirt unga, fallega konu geypilega og dó hún skömmu
síðar. Vera má, að ofsóknirnar, sem hann varð fyrir,
hafi ekki stafað frá hinni göfugu sál þessarar ungu konu,
en frá einhverjum öðrum, sem hefur elskað hana og
viljað hefna hennar þannig, en þær urðu ægilegar. Ná-
kvæma frásögn af þessum má lesa í bók Dale Owens:
Footfalls, en sú bók er svo nákvæm í öllum frásögnum
og ályktanir höfundarins svo viturlegar, að hún ætti
skilið, að verða sígild bók í þessum efnum. Hvar sem
þessi vesæli liðsforingi fór, fylgdi honum slíkur hávaði
og truflanir, að að lokum vildi enginn leigja honum her-
bergi, aumur og örvæntingarfullur maður varð hann,
ýmist biðjandi um lausn frá þessum hörmungum, eða