Morgunn - 01.12.1962, Qupperneq 38

124
MOEGUNN
mér Kristur hafa vitnað til kenningarmnar, eins og hún
væri hluti af kenningum þeim, sem viðurkenndar voru á
hans dögum. Hann hafnaði henni aklrei eða neitaði né
kenndi að hún væri röng.
Hvað átti Kristur við í Matteusar guðspjalli 11; 14,
þegar hann talaði um Jóhannes skírara og sagði: „Hann
er sá Elía, er koma á“.
Eða í Markúsar guðspjalli 9, 11: „Þeir spurðu hann
og sögðu: „Fræðimennirnir segja, að Elía eigi fyrst að
koma“. Og hann sagði við þá: „Já, Elía kemur fyrst,
og færir allt í lag, og hvernig er ritað um manns-soninn,
að hann skuli líða margt og verða smáður? En ég segi
yður, að Elía er kominn, og þeir hafa við hann gjört allt,
er þá fýsti, eins og ritað er um hann“.
Hugmyndina um, að Jóhannes skírari væri Elía end-
urholdgaður, væri örðugt að setja fram með skýrari orð-
um.
Vér lesum í Matteusar guðspjalli 16, 13, að Jesú sagði
við lærisveina sína: „Hvem segja menn manns-soninn
vera?“ Og þeir sögðu: „Sumir: Jóhannes skírara, aðrir:
Elía, og aðrir: Jeremía eða einn af spámönnunum“ . . .
Það er augljóst, að á þessum tímum var endurholdgunar-
kexmingin mjög almenn, og þó að þögn Krists um kenn-
inguna sé ekki sannfærandi sönnun þess að hann hafi
fylgt henni, þá er athyglisvert, að hann setti ekki ofan í
við lærisveinana fyrir óviturlegt tal, né fordæmdi hann
kenninguna.
1 Jóhannesar guðspjalli 9, 2, er athyglisverð málsgrein
til íhugunar, þar sem vér lesum um að Jesús sá mann,
sem var blindur frá fæðingu. Og lærisveinarnir spurðu
hann og sögðu: „Rabbi, hvor hefur syndgað, þessi mað-
ur eða foreldrar hans, að hann skyldi fæðast blindur?“
Vér þurfum ekki að bíða svarsins, en hljótum að veita
því athygli, hve endurholdgunarkenningin hefur verið
útbreidd. Ef gert er ráð fyrir því, að maður sem fæðist
blindur, sé með blindunni að taka út refsingu fyrir