Morgunn - 01.12.1962, Qupperneq 60

146
MORGUNN
ið úr sjálfum sér“ og horft á líkama sinn án nokkurs
minnsta votts af samúð, eins og líkaminn komi honum
ekki við.
Fyrir kemur það, að frá svipum, sem birtast, koma
orðsendingar, sem vissulega benda til annars meira en
fjarhrifa frá deyjandi manni.
Þjóðverji nokkur, sem kunnugir segja ákaflega efa-
gjaman, hugsandi og allt annað en hjátrúafullan mann,
heyrði að næturlagi, eða dreymdi að hann heyrði vin
sinn segja: „Réttu mér skóna mína fljótt, drengur
minn“. Hann glaðvaknaði og sá, að kona hans hafði lát-
ið náttljós loga í herberginu, vegna þess að lítill sonur
þeirra var veikur. Um leið heyrði hann aftur rödd vin-
ar síns, en gat þá ekki greint orðaskil. Samstundis sá
hann vininn koma inn í svefnherbergið, ganga framhjá
rúmi konunnar og drengsins og segja: „Hvað segið þér?
Ég dó ki. 5 síðdegis í dag“. Maðurinn gerðist óttasieginn
og sagði: „Þetta er þó ekki satt?“ „Jú, víst er þetta satt.
en hvað segið þér um það, að það á að jarða mig þegar
á þriðjudaginn kl. 2!“
Maðurinn vissi ekkert að vinurinn væri veikur. En á
dánarvottorðið var skráð, að hann hefði skilið við kl.
4,30 þennan dag. Sýnina sá maðurinn kl. 12,07 nóttina
eftir. Þegar eftir andlát hans ákvað fjölskyldan af viss-
um ástæðum, sem henni fannst knýjandi,. að láta útför-
ina fara fram óvenjulega snemma, á næsta þriðjudegi
kl. 2.
Var hér um fjarhrif að ræða frá viðstöddum ættingj-
um hins látna manns, eða var þetta boðskapur frá hin-
um látna sjálfum?
Það er athyglisvert, að margir þeir, sem segja frá
sýniun, fullyrða, að veran, sem sést, sýnist skipa sitt
rúm, og oft sést hún iíka í spegli.
Einnig sjást svipir manna, sem dánir eru fyrir mörg-
um árum. J. segir frá því, að hann hafi tekið við bóka-
varðarstarfi af Q., sem hann hafði aldrei séð í lifanda