Morgunn - 01.12.1962, Síða 62

148
MORGUNN
Ef dæma skil vitundalíf svipanna eftir lýsingum
skyggnra manna, sýnist það æði ófullkomið. Þeir haga
sér oftast eins og þeir gangi í svefni. Það er líkast því,
sem þeir ráði ekki yfir meira en einhverju vitsmuna-
broti. Ef eitthvað af manninum lifir líkamsdauðann og
þetta eitthvað er gætt hugsun, vilja og endurminningu.
minni, í stuttu máli sagt, ef til er sál, þá er það hugsan-
legt, að eftir lausnina úr jarðneska iikamanum sé hún
gædd fleiri vitundarsviðum, líkt og svonefndir lifandi
menn virðast gæddir fleiri vitundarsviðum, undirvitund,
dagvitund, o. s. frv. Stundum virðumst vér standa and-
spænis einhverju broti vitundar, sem nagar og truflar.
Á það virðist benda dæmið af Söru Clarke.
1 einu herbergjanna í gömlu húsi voru sagðir reim-
leikar, og menn fengust helzt ekki til að sofa þar. Stúlka
nokkur, ungfrú V. sem alls ekki trúði á reimleika né
nokkuð þess háttar, bauðst einhverju sinni til að sofa
ein í þessu herbergi, þegar margt var næturgesta í hús-
inu. Um miðnætti vaknaði hún af rólegum svefni, og sá
í herberginu gamla konu, fremur gamaldags klædda, en
eins og hún væri yfir venjulegt vinnufólk í ensku heim-
ili sett. Ungfrú V. hélt fyrst að þetta væri lifandi kona,
en minntist þá þess, að hún hafði læst herberginu með
lykli að innanverðu áður en hún fór að sofa. Þá varð
hún hrædd, þegar þessi kona gekk í áttina að rúmi henn-
ar og hvarf.
Síðar heimsótti ungfrú V. vinkonu sína eina, sem hélt
miðilsfundi í heimili sínu. Á einum fundanna kom fram
hjá miðlinum rödd, sem tjáðist heita Sara Clarke.
Kvaðst hún hafa reynt að ná sambandi við ungfrú V. en
ekki tekizt það. Kvaðst hún hafa verið ráðskona hjá
fjölskyldunni í gamla húsinu, sem áður var nefnt. Hefðu
allir þar álitið sig trúverðuga, en samt kvaðst hún hafa
stolið nokkru af silfurmunum frá húsbændum sínum.
Hún kvaðst engan frið finna, fyrr en húsbændurnir
vissu þetta og fyrirgæfu sér. Ungfrú V. spurði nú hús-