Morgunn - 01.06.1972, Side 29

DÁLEIÐSLA Á VINSTRI VEGUM
27
á neinn hátt, þá gat Pelle ekki munað neitt, en hélt áfram að
fullyrða að Nielsen væri á engan hátt viðriðinn glæpinn.
Nielsen væri á engan hátt viðriðinn glæpinn.
3) Þegar Nielsen var leiddur út úr herberginu, þá hélt Pelle
áfram að tauta að „góði engillinn“ hans vildi ekki að hann tal-
aði, en að hann væri sekur.
Nielsen var haldið í gæzlu í tuttugu og fjóra tíma, en sam-
kvæmt dönskum lögum, neyddist lögreglan til þess að sleppa
honmn að þeim tíma liðnum, eða bera fram ákæru á hendur
honum ella. Það lék háðs- og sigurglott um varir hans, þegar
hann yfirgaf lögreglustöðina.
Sálfræðingarnir og geðlæknarnir héldu áfrarn næturfundum
sínum. Var Hardrup geðveikur? Var liann brúða í höndum
leikins dávalds? Ekki har þessum sérfræðingum saman urn
það, sýndist sitt hverjum og enginn frambærilegur vitnisburð-
ur varð af samanburði þeirra dreginn.
Sú var skoðun elzta sérfræðingsins, dr. Schmids, að Pelle
væri andlega heilbrigður. Prófanir hefðu sýnt, að morðing-
inn hefði tilhneigingu til að ýkja, og liann virtist ofstækisfullur
a sviðum stjórnmála og trúmála. Auk þess virtist liann búa yfir
þroskuðu og auðugu ímyndunarafli, en þegar alls væri gætt,
væri hann andlega heill. Og sérfræðingurinn lauk rnáli sínu
nteð því að láta þá skoðun í ljós, að Hardrup hefði ekki til að
bera eðliseinkenni svikara. Lygarar og svindlarar reyna að
gera sögur sínar sennilegar, en Pelle trúir því sem hann segir.
Bæði Christensen lögregluforingi og geðlæknir lögreglunnar
v°ru þeiiæar skoðimar, að Pelle væri undir stöðugum dáleiðslu-
ahrifum, þótt ekki virtist hægt að færa fullar sönnur á þá til-
gátu. Þeir biðu þess þvi með óþreyju. að eitthvað nýtt kæmi
fram í málinu, sem úrslitum réði. En tíminn var þeim andvíg-
Ur5 þvi óðum leið að því, að málið yrði að taka fyrir rétt.
Prír rithandarsérfræðingar gáfu skýrslur um rithönd Pelle
°g bar þeim öllum saman um, að þar kæmi hvergi fram nein
andleg sjúkdómseinkenni. Að lokum var gripið til hinzta ráðs-
ins að beita svonefndum sannleiksserumi, sem sprautað var í
íangann, er fúslega gaf til þess samþykki sitt. Annars var Pelle
góður fangi, skapgóður, rólegur og samvinnuþýður. En þessi