Morgunn - 01.06.1972, Qupperneq 30

28
MORGUNN
síðasta tilraun leiddi ekki i ljós neinar staðreyndir, sem ekki
áður voru kunnar.
En nú var það einmitt, þegar allar leiðir virtust lokaðar til
frekari nýrra viðhorfa í málinu, að nýr kafli hófst í því. Gerð-
ist það með því, að lögreglustjórinn i Hvidövre, smábæ fyrir
sunnan Kaupmannahöfn, hringdi til þess að skýra frá því, að
bankarán, sem framið hafði verið sjö mánuðum áður í Hvid-
övre, hefði verið framkvæmt á sama hátt og eftir sama fyrir-
komulagi og ránstilraunin í Landmandsbankanum. En i Hvid-
övre hafði ránið hins vegar tekizt og ræninginn komizt á brott
með danskar krónur 240.000,00 eða á þriðju milljón íslenzkra
króna.
Ræninginn hafði notað skjalatösku, var örfhendur, hleypti
fyrsta skotinu upp í loftið, skipaði starfsfólkinu að leggjast á
gólfið og hjólaði leiðar sinnar með peningana á svörtu heiðhjóli.
Var nú hópur vitna frá Hvidövre-bankanum fenginn til þess
að reyna að bera kennsl á Pelle í röð manna á svipuðum aldri.
Skipti það engum togum, að öll vitnin báru þegar að Pelle væri
maðurinn, sem hefði rænt litla bankann.
Þegar Pelle varð að horfast í augu við þessa ákæru varð hann
vandræðalegur og áhyggjufullur. Hann sagði. „Góði engilhnn
minn fékk mig til þess að ræna Landmandsbankann i Kaup-
mannahöfn. Ég get ekki munað, hvað ég gerði í hinum bank-
anum i fyrra. Ég var þar, en ég man ekki neitt um það. Góði
engillinn minn sagði mér að gleyma því, og ég hef gleymt því.
Góði engillinn segir mér alltaf hvenær ég geti munað eitthvað
og hvenær ég eigi ekki að gera það.“
Geðlækninum þótti þessi yfirlýsing nægja til þess að stað-
festa grun hans um það, að athöfnum Pelle væri stjórnað með
eftirsefjunum. En þótt hann þættist nú vita hver „góði engill-
inn“ væri, var það enn ekki sannað, þannig að það stæðist fyr-
ir rétti.
Læknirinn yfirheyrði nú frú Hardrup að nýju, konu Pelle,
sem hingað til hafði að vísu verið samvinnuþýð, en ekki virzt
búa yfir neinum upplýsingum, sem að gagni kætu komið. Þá
hafði það ekki gert vfirheyrslurnar yfir henni auðveldari, að