Morgunn - 01.06.1972, Side 70

68
MORGUNN
minntist pilturinn á það, að það myndi koma myrkur áður en
við næðum til næstu borgar.
„Ekki veit ég livað ég á að taka til bragðs, þegar ég kem þang-
að,“ sagði gamli maðurinn kvíðinn. „Sonur minn liggur á spít-
ala, mjög veikur. Ég fékk skeyti um það að koma þegar í stað.
En ég er ofan úr sveit og er hræddur um að ég villist í borginni.“
Þessu svaraði ungi maðurinn: „Ég er þaulkunnugur í borg-
inni. Ég skal stíga af um leið og þér, og koma yður til sonar yð-
ar. Svo næ ég einhverri lest síðar.“
Þegar þeir gengu út úr klefanum voru þeir eins og bræður.
Hver getur metið áhrifin af þess háttar smágóðverki?
Á heimsstyrjaldarárunum fjTri gaf sig fram til herþjónustu
leigubílstjóri einn í I.undúnum, en var úrskurðaður of gamall
til herþjónustunnar. Hann gekk frá einni skrifstofunni til ann-
arar og bauðst til að leggja fram þjónustu sína í frítíma sínum,
en alls staðar var hjálp hans afþökkuð. Að lokum réði hann sig
sjálfur. Hermenn úr búðum borgarinnar fengu boi'garleyfi áð-
ur en þeir voru sendir til vígvallanna. Gamli bílstjórinn tók þá
upp á því að mæta klukkan átta á kvöldin á járnbrautarstöð-
inni og skimast eftir hermönnum, sem voru ókunnugir stað-
háttum. Og fjórum til fimm sinnum á hverju kvöldi var hann
sjálfboðaleiðsögumaður um strætaöngþveiti Lundúna.
Fyrir feimnisakir hikum við við að ávarpa ókunngan mann.
Ótti þess að verða vísað á bug á mikilvægan þátt i þeim kulda
sem ríkir í viðskiptum manna í heiminum. Oft þegar við virð-
umst láta okkur á sama standa, erum við bara feimin. Ævin-
týrahugurinn verður að brjóta niður þessa múrveggi og ákveða
fyrirfram, að láta sig frávísun engu skipta.
Það er einkum í borgunum, sem þörfin er rík til þess að opna
dyr hjartans. Kærleikurinn er alltaf einmana í fjölmenni. Þar
bíða stórkostleg tækifæri karla og kvenna, sem eru reiðubúin
að vera blátt áfram mannleg.
Byrjaðu hvar sem er — á skrifstofunni, í verksmiðjunni eða
strætisvagninum. Bros milli manna í strætisvagni kunna að
hafa dregið úr sjálfsmorðsákvörðun. Vingjamlegt tillit er iðu-
lega eins og sólargeisli, sem brýzt í gegn um myrkrið, sem okk-