Straumar - 01.04.1930, Qupperneq 7

STRAUMAR
MÁNAÐ ARRIT UM KRISTINDÓM OG TRÚMÁL
4. ávg.
Revkjavlk, jan - april 1930
1 - 4. tbl.
Uppreisn æskunnai*.
i.
Un paradis perdu est toujours,
quand on veut, un paradis
reeonguis. Ernest Renan.
Eg hefi upp á síðkastið átt ta.1 við ýmsa menn um
æskulýðsmálefni. Á meðal þeirra eru nokkrir vitrir menn
og ágætir af öðrum kostum. En þegar eg’ virði fyrir mér
ýmislegt, sem heir hafa sagt um málefni og hag æskunn-
ar, finst mér útsýnin yfir fmu harla dapurleg. Öllum ber
þeim saman um, að í þeim efnum fari margt aflaga og
horfi til háska. Og sumir eru úrræðalausir. Það vantar
samtök, peninga, þekkingu og vilja o. s. frv. öðrum finst
eiginlega ekkert að gera. Tíðarandinn sé spiltur og ung-
lingarnir verstir af öllum. Um annað sé ekki að ræða en
tosa þeim í gegnum einhverja skóla, sem efni hafa til
þess, drífa hina „til sjós“, og úrhrakið fari á letigarðinn.
Enn telja aðrir, að strangara uppeldi sé úrræðið, meiri
agi í skólum, ítarlegri trúarbragðafræðsla, bann við því að
kaupstaðarbörn hafist við á götum úti að kveldlagi. Loks
eru þeir, sem festa traust sitt á íþróttum og líkamsmenn-
inu allskonar, með félagsskap þeim og glaðværð er slíku
fylgir. Og alt er þetta gott og blessað. Og alt er það ófull-
nægjandi. Og alt er þetta í rauninni annað en það, sem
æskulýður nútímans biður um og þráir og telur sig þurfa
framar öllu öðru. Hann gerir uppreisn. Hann vill ekki
vera gamla fólkinu að skapi. Hann vill fara sinna eigin
ferða, taka ábyrgð á sér sjálfur.
I eftirfarandi hugleiðingu verður þessi uppreisn æsk-