Straumar - 01.04.1930, Qupperneq 36

30
S T R a;u m a r
Adventista eða lesa rit þeirra, sem þeir illu heilli hafa
troðið upp á fólk með þeirri óheyrðu frekju, sem allir
kannast við.
Fríkirkjur hér á landi mundu í mörg-um tilfellum
verða þess valdandi, að forstöðumenn hinna fátækari
safnaða yrði gjörómentaðir menn og handbendi auð-
manna, og þarf engum getum að því að leiða, hvaða á-
hrif það hefði á menningu fólksins. En menning fólksins
er eitt höfuðskilyrði fyrir viðgangi jafnaðarstefnunnar.
Af þessum orsökum álít eg það mjög óhyggilegt af
jafnaðarmönnum að berjast fyrir skilnaði ríkis og kirkju.
Trúmálin geta alt að einu verið „einkamál manna“, þó að
ríkisvaldið styrki þá kirkjudeild, sem 98% allra lands-
mana teljast til, sérstaklega þegar þess er gætt, að ríkis-
valdið heimtar enga ákveðna stjórnmálaskoðun af þjón-
um hennar.
Eins og áður er getið komst dr. P. að þeirri niður-
stðu, að guðstrú og kristindómur væri að mestu horfið
úr lífsskoðun öreigalýðsins í Berlín, en jafnaðarstefnan
komin í staðinn. Þá vaknar spurningin: Getur kristin-
dómur og guðstrú ekki samrýmzt jafnaðarstefnu ?
Hvað er kristindómur? Ekki kenningar kirkjunnar
aðeins, sem vitanlegt er, að eru mótaðar af hugsunum
fyrri tíðar manna, heldur kjarni kristindómsins, sú hug-
sjón, sem vakti fyrir Kristi, og lífsskoðun hans. Þetta er
spurning, sem oft hefir verið sett fram, og menn hafa
reynt að svara henni út frá biblíunni og öðru, en svörin
mjög farið hvert á sinn veg, að minsta kosti í smærri at-
riðum. Mér hefir skilizt, að kjarna kristindómsins mætti
skýrgreina eitthvað á þessa leið:
Lífi persónuleika mannsins er ekki lokið með þessu
jarðlífi, heldur á hann fyrir sér að lifa á öðrum sviðum
tilverunnar, sem við skiljum ekki enn, og þroskast þar.
Að baki tilverunni er afl, sem umlykur a!t sem til er,
afl, sem við nefnum g u ð.
Höfuðeigind guðs er kærleikur til alls sem lifir.
Hann býr yfir andlegum mætti, sem mönnunum er auðið