Straumar - 01.04.1930, Qupperneq 45

S T R A II M A R
39
þaö sera nú er venjulegt, vegna langdvalar barnanna' ut-
an heimilis. Presturinn yrði að vera prýðilega efnum bú-
inn til þess að geta rekið það stórt bú, sem þyrfti til þess
að allur viðurgerningur barnanna væri í sæmilegu lagi-
og svo yrði hann umfram alt að vera góður barnakenn-
ari, til þess að börnunum væri ekki stór óréttur ger með
þessu fyrirkomulagi. Satt að segja finnst mér, að maður
verði að hafa. talsvert mikið af góðum vilja, til þess að
taka svona tillögu alvarlega. Hingað til hefir það verið
álitið, að barnafræðslan væri vandaverk mikið, sem krefð-
ist þess, að hafa sinn mann allan og óskiftan. í slíkum
tilfellum, sem hér yrði um að ræða, gæti það þó ekki
orðið. Presturinn hefir lika talsverð vandaverk af hendi
að inna, verk sem ekki koma barnafræðslunni við. Perða-
lög hafa allir prestar talsverð og ýmsar af ferðum þess-
um fara þeir venjulega á þeim tíma, sem barnafræðslan
stendur sem hæst, og yrði hún þá að leggjast niður á
meðan.
Annars er ekki vert að fjölyrða um þetta mál, sem eg
vona að margir verði mér sammála um að nái engri átt.
Þó á eg enn ógetið eins atriðis í sambandi við tillögu
þessa. Próf. Sig. P. Sivertsen segir, að hún sé fram kom-
in til þess að sýna það, að prestastéttin vilji ekki skorast
ast undan auknum störfum. Mér þykir trúlegt, að eitthvað
í þessa átt liafi heyrzt á prestastefnunni í sambandi við
tillöguna. Sanni nær tel eg nú samt, að hún hafi verið
borin fram til þess, að finna smugu til útgöngu og forð-
ast þann veg frekari samsteypur prestakalla.
Eg geri nú ráð fyrir, að víðasthvar á landinu hafi
þegar verið sameinað svo sem fært er, og sumstaðar jafn-
vel til skemda. Þó er ekki með því sagt, að samsteypur
geti hvergi komið til mála frekar en orðið er. Eg er nú
orðinn nokkuð kunnugur vegum hér í Skaftafellssýslum,
bæði sumar og vetur, og eg tel alveg hiklaust, að í þeim
mætti fækka prestum um þriðjung, og hefði þó ekki nema
4 kirkjur sá, sem hefði þær flestar. Sömuleiðis veit eg, að
ýmsum sýnist svo. sem unt væri að komast af með færri
presta í Rangárvallasýslu en þar eru nú, og án þess þó