Straumar - 01.04.1930, Blaðsíða 51

Straumar - 01.04.1930, Blaðsíða 51
S T R A U M A R 45 verði ekki einungis kjarninn í trú vorri og eilvcðarvon, heldur sá skipulagsgrunnur, sem vér leggjum undir þjóð- líf vort og framkvæmdir, atvinnulöggjof vora, réttarfar og mentamál. Og nú veit eg ekki, hversu vel ykkur kann að sýn- ast þar í pottinn búið, — hvort lögmálið: „annaðhvort eg eða þú“, eða „bæði eg og þú“, ykkur finst eiga öflugri ítök og fleiri fyrirsvarsmenn í þjóðlífi voru. Annaö táknar einstaklingshyggju villimannsins, hitt félagshyggju hins göfgaða andlega manns. Annnað er bygt á þeirri trú, að lífið sé í rauninni barátta og fjandskapur allra gegn öll- um, hitt á vitundinni um sifjaböndin milli alls þess, sem lifir og bróðurþel það, sem ríkja á milli mannanna. Mér finst, að stakkur sá sem þjóðíélagi voru er nú sniðinn, hæfi óneitanlega betur hinni fyrri skoðun, sé afsprengi hennar og afieiðing. Og hitt þykir mér ekki heldur geta leikið á tvennum tungum, að leiöin fram á við, leiðin frá dauðanum til lífsins, frá villircenskunni til manngöfg- innar, hefir altaf verið og veiður altaf leiðin frá ein- staklingshyggju til félagsliyggju. Og þegar um er að ræða vandkvæði þjóðfélags vors, misréttið, ranglætið, neyðina og- hverslvyns mein, er þjalva oss, þá verður oss að jafnaði auðratað til orsalc- anna, of auðratað ef til vill. Eitt af slagorðum nútím- ans er auðvaldið og auðvaldsskipulagið. Og ekki dettur mér í hug að neita því, að það sé til og mikils ills vald- andi, og síðastur mundi eg viija verða til þess að bera blalc af því eða kveða hugi manna til værðar gagnvart því. En vér megum vara oss, þegar vér förum að taka efnamanninn í þorpinu okkar og gera liann að orsök alls ills. Það er auðvelt að benda á það, að liann býr i betra húsi en hreysinu mínu, að hann græðir nokkra aura á hverri klukkustund, sem eg strita, að eg liefi fært orku manndómsára minna að fórn til þess að skapa honum lífsþægindi, sem hann nýtur í elli sinni, þegar mér verður hent á klakann. En vér megum ekki gleyma einu. Eg er eldcert betri en hann af því einu, að eg er snauður, hann L
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Straumar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Straumar
https://timarit.is/publication/679

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.