Straumar - 01.04.1930, Síða 64

ingahúsum í London I ostuðu á aðlangadagskvöld 100—150 kr.
hvcrt. Danzleikir voru 1 öllum stærstu gildaskálunum. Vander-
bilt, auðmaður i New York gai' svni sinum I mil.j. dollara í jóla-
gjöf, og lét síma það út um allan heim; nokkrir frusu þar í hel,
en aðrir drukku sér til ólífis, og 0:25 glæpamenn voru teknir
fastir á jólanóttina, alt í New York. Annarsstaðar í Bandaríkj-
unum notuðu verðir réttrar mótmælendatrúar, en óvinir svert-
ingja og katólskra, Ku klux klan, gamlárskvöld til að taka
af lífi svartan morðingja og kvennaþjóf; heltu þeir yfir hann
olíu og brendu hann lifandi, og á margan annan hátt létu
menn í ljós þá gleði, sem stafar af því að eiga trúa'rjátningar.
Engar skýrslur eru til um það, hversu miklu liefir vcrið
torgað af mat á jólunum í Beykjavik, fram yfir það, sem nauð-
synlegt cr. En hitt cr víst, að flestar húsmæður um alt land
hafa staðið þreyttar og sveittar við að baka og steikja. Kaup-
menn í Reykjavík þrælka vinnufólk sitt, fyrir lítið kaup, marg-
ar nætur í röð við að raða út í glugga glingri og óþarfa. Búðir
eru opnar til kl. 12 á þorláksmessu, lil þess að nota til hins
ýtrasta verzlunaræði ]>að, sem grípur menn um þetta leyti árs.
Menn og konur í borgarastétt kaui>a jólagjafir handa vinum og
vandamönnum, miklu dýrari en efnin leyfa, og uppskera að
launum fleðuþakkir og baktal fyrir „simpilheitin" að gefa svona
ódýra og ósmekklega jólagjöf. En allan janúar eru menn aura-
lausir og geðvóndir vegna eyðsluseminnar um jólin.
Kl. 4 á áðfangadag byrjar hátíðin. Allir fara að búa sig.
Kl. 5 er farið í kirkju, því að það er siður margra góðra horg-
ara að sækja þá helgar tíðir, þó að þeir láti það undir höfuð
leggjast aðra tima ársins, „annars finst þeim engin jól“. það
eru nú allmörg ár síðan eg hefi gert tilraun til að fara í kirkju
á aðfangadagskvöld, en mér er sagt, að þar sé troðningur mik-
ill, og öll höfuðeinkenni hinnar frjálsu samkepni komi þar í
ljós, svo sem olnbogaskot, vfirgangur, bölv yfir frekju náung-
ans, tilhliðrunarsemi og möglandi þrjóska fyrir heldri mönnum,
sem „eiga“ sæti í kirkjunni, og aðrar þær dygðir, sem helztar
eru í hversdagsíífi manna. Nokkrar mahneskjur falla í cngvit,
af hitasvækju, og er það ekki lítilsvirði fyrir j>á, sem næstir
standa. jfeir muna þó að minsta kosti eitthvað af því, sem ger-
Lst í kirkjunni ,og geta sagt frá þvi, þegar þeir koma heim. Geta
má nærri hvaða tækifæri jafnvel einlægir menn hafa til t.il-
beiðslu í þessari iðandi kös af fólki. þegar komið er heim úr
kirkjunni er sezt að kvöldverði, á eftir gengið kringum jóla-
tré og sungnir sálmar á „trúuðum" heimilum, en anriérsstaðar
spilað á grammófón nýjasta danslagið, en pahhi og mamma
banna að dansa og spila. llnga fólkið veit ekki hvað það á af
sér að gera ,og fer því að rífast við systkini sín og foreldra.