Almanak alþýðu - 01.01.1930, Síða 54

grimd sina, réttlætir liana og gefur fólki til-
efni til að álíta hana göfuga. Við skulum taka
til dæmis vandamálið um varnir gegn sýfilis.
Það er alkunna, að með fyrirfram-ráðstöfunum
er tiltölulega auðvelt að fyrirhyggia smithættu
af þessum sjúkdómi. Samt sem áður setja
kristnir menn sig upp á móti því, að þekking
sé útbreidd um þessar varúðarráðstafanir, vegna
fiess, að Jieir álíta gott, að syndarar verði fyrir
refsingu. Peir álita það svo gott, að þeim
finst jafnvel réttmætt, að refsingin nái til
kvenna og barna hinna syndugu. Sem stendur
eru í heiminum þúsundir barna, sem þjást af
samræðissjúkdómum, er myndu aldrei hafa or-
sakast, hefði ekki verið til að dreifa þessarj
löngun kristinna manna til þess að vita syndur-
um refsað. Ég fæ ekki skilið, hvernig kenning-
ar, sem leiða til jafn-djöfullegrar grimdar, ættu
að geta haft góð áhrif á siðferðið.
Það er ekki að eins með tilliti til kynferðis-
lifsins, heldur einnig þekkingar á kynferðismál-
efnum yfirleitt, að afstaða kristinna manna er
hættuleg mannlegri velferð. Hver maður, sem
færst hefir í fang að kynna sór þessi efni frá
óhlutdrægu sjónarmiði, veit, að hin tilbúna
vanþekking, scm kristið fólk reynir að troða
upp á unglingana, er ákaflega hættuleg and-
legri og líkamlegri heilbrigði þeirra og orsakar
hjá liörnum, sem afla sér þekkingar um þessa
hluti af „ósæmilegu" tali (eins og flest böm
gera), þá hugmynd, að kynferði sé í sjálfu
sér dónalegt og hlægilegt. Ég álít ekki, að
það sé hægt að færa þeirri skoðun neitt til
málsbóta, að þekking geti nokkurn tima verið
50