Almanak alþýðu - 01.01.1930, Qupperneq 64

eilíi'um kvölum, ef hann varð fyrir því óláni
að vera lostinn reiðarslagi, meðan hann var
að bölsótast út af þvi, að skóreimin hans hafði
slitnað. Ég er ekki að segja, að mótmælendur
nú á dögum trúi þessu og jafnvel ekki heldur
kaþólskir nútímamenn, sem skortir nægilega
íræðslu, í guðfræði; ég er að eins að segja, að
þetta sé réttrúuð kenning og hafi verið fast-
lega trúað fram á þenna dag. Spánverjar í
Mexíkó og Perú höfðu þann sið að skira ung-
börn Indíána og steypa síðan heiluníum tafar-
laust út úr hauskúpunum á þeim; með þessu
móti var það trygt, að börnin færu til himna-
ríkis. Enginn rétttrúaður, kristinn maður getur
fundið neina rökfræðilega ástæðu til að ásaka
þá fyrir þetta athæfi, þótt þeir geri það allir
nú á dögum. Kenningin um persónulegan ó-
dauðleik í sínum kristna búningi hefir með
ótal háttum haft hrapallegar afleiðingar í sið-
ferðisefnum, og hin háspekilega sundurgreining
sálar og líkama hefir haft hrapalleg áhrif á
lieimspekina.
Uppspretta óumburðarlyndis.
Óumburðarlyndið, sem útbreiddist í heiminum
með komu kristindómsins, er einn kynlegasti
þáttur hans og á rót sína að rekja að því, er
mér virðist, til réttlætishyggju Gyðinga og trú-
ar þeirra á tilvist hins eina, sanna Gyðinga-
guðs. Hvernig á þvi stendur, að Gyðingar
höfðu þessi sérkenni, veit ég ekki. Þau virðast
Jiafa þroskast i ánauðinni sem gagnverkun mótj
tilraunum til að sameina Gyðingaþjóðina fram-
andi lýðum. Hvernig sem því er farið, þá tamd-
60