Almanak alþýðu - 01.01.1930, Síða 65

ist Gyðingum og þó sérstaklcga spámönnum
þeirra að leggja áherzlu á persónulegt rétt-
læti og þá afstöðu um ieið, að rangt sé að um-
bera nema eina trú. Þessar tvær hugmyndir
hafa haft hin hrapallegustu áhrif á sögu Vest-
urlanda. Kirkjan hefir gert mikið veður út af
ofsóknum Rómverja gegn kristnum mönnum
fyrir daga Konstantíns. Þessar ofsóknir voru
samt sem áður smávægilegar, skannnærar og
algerlega pólitískar. Á öllum tímuin síðan daga
Konstantíns og fram að lokum seytjándu aldar
urðu kristnir menn að sæta miklu grimmilegrj
ofsóknum frá öðrum kristnum mönnum en
nokkru sinni frá hendi hinna rómversku keis-
ara. 1 fornöld, fyrir daga kristindómsins, var
þessi ofsóknartilhneiging óþekt nema meðal
Gyðinga. Lesi maður t. d. Herodotus, mætir
maður livarvetna mildi og umburðarlyndi í
lýsingum hans á háttum útlendra þjóða, sem
hann heimsótti. Að vísu keinur stundum fyrir,
að hann hryllir við ýmsum villimannlegum sið-
venjum, en yfirleitt fjallar hann með alúð um
útlenda guði og útlenda siðu. Honum er ekkert
áhugamál að sanna, að fólk, sem nefnir Seif
einhverju öðru nafni, verði að þola eilifar hel-
vítiskvalir og eigi að vera líflátið þegar í stað,
svo að það geti byrjað að taka út hegningu
sína sem skjótast. Kristnir menn hafa öðlast
einkarétt á þessari afstöðu. Hitt er satt, að
kristnir menn nú á dögum eru ekki svona
harðir í horn að taka, en það er ekki kristin-
dóminum að þakka; það er frjálshyggjumönn-
um að þakka, sem hafa kynslóð fram af kyn-
slóð alt frá dögum Endurreisnarinnar og fram
61