Almanak alþýðu - 01.01.1930, Síða 79

lega, að ekki skapist aðstæður, sem eggja til
öfundar. Barnið verður að finna til hlýrrar
umhyggju að minsta kosti frá einhverjum hinna
fullorðnu, sem það á saman við að sælda, og
forvitni pess og starfshvatir má ekki bæla
niður, nema líf þess eða heilbrigði sé i tafli.
Sérstaklega er mikilsvert að forðast öll hindur-
vitni i kynferðisefnum og engin hégómamál
höfð um þau málefni, sem siðavandir hugsunar-
teysingjar áiíta ósæmileg. Sé þessara einföldu
fyrirmæla gætt frá upphafi, mun barnið verða
óttalaust og vingjarnlegt. Þegar unglingur með
slíku uppeldi kemst á fullorðinsár, mun hann
finna til, eins og sér væri kastað inn í heim
fullan ójafnaðar, grimdar og hjákvæmilegrar
eymdar. Ójöfnuðurinn, grimdin og eymdin nú
á tímurn er arfur frá fortíðinni, og frumupp-
spretta lians er hagræn, með því samkeppni
upp á líf og dauða um hin frumstæðustu mann-
leg viðhaldsmeðul var óhjákvæmileg fyrr á
dögum. Hún er ekki óhjákvæmileg á vorri öld.
Með iðnaðartækni vorri nú á dögum getum
vér, ef vér svo viljum, séð hverjum einstak-
lingi fyrir sæmilegu lífsuppeldi. Vér gætum
einnig trygt, að íbúafjöldi jarðarinnar stæði í
stað, vteri ekki komið í veg fyrir það með
pólitískum áhrifum kirkna, sem taka styrjaldir,
landfarsóttir og hungursneyð fram yfir getn-
aðarvarnir. Sú þekking er til, sem fengi trygt
allsherjar-hagsæld; aðalhindrunin gegn því, að
hún verði notfærð í þeim tilgangi, er kenning
trúarbragðanna. Trúarbrögðin koma í veg fyrir
það, að börn vor hljóti skynsamlegt uppeldi;
trúarbrögöin komia í veg fyrir það, að burt séu
75