Almanak alþýðu - 01.01.1930, Side 93

223 bréfhirðingarstaðlr. Má það heita viðun-
andi.
Hitt er alveg óviðunandi, hversu strjálar póst-
göngur eru enn þá víða um land. Hraðinn, sem
nú er orðinn í öllum viðskiftum, heimtar það,
að hægt sé að koma bréfum, blöðum og öðrum
sendingum fljótt á milli. Um allan heim er þess
líka gætt að taka allar nýjar uppfundningar á
sviði samgangnanna í þágu póstflutninga eins
fljótt og vel og unt er. Flugvélar eru t. d.
víðast hvar mikið notaðar til að flytja póst, því
að það eru hröðustu farartækin, sem enn eru
til. Ofurlítið hefir það verið reynt hér á landi
undan farin sumur, en gengið misjafnlega, sem
ef til vill er von vegna landshátta og óstöðugs
veðurfars. Er sjálfsagt að halda þeim tilraunum
áfram. En ekki þarf að vonast eftir, að með
þeim takist að bæta úr þörfum afskektra eða
strjálbýlla héraða, sízt í bráð.
Pað, sem hér þarf að gera, er að nota vel
skipaferðir með ströndum fram. Þar, sem komn-
ir eru bílfærir vegir, er sjálfsagt að nota bíl-
ana, eins og nokkuð hefir verið gert undan
farið. Þar, sem bílar geta gengið, leggjast
fljótt niður önnur farartæki, og reglulegar ferð-
lr eru víðar og víðar teknar upp. Á þeim
leiðum er enginn vandi að senda póst dag-
lega út uin sveitirnar alla tíma árs, sem bílfært
er. — Þar, sem bilar komast ekki enn, verður
að senda ríðandi aukapósta ineð stuttu millibili.
Takmarkið verður að vera daglegar póst-
göngur í hverja sveit landsins, þegar vegir eru
færir, og að minsta kosti vikulegar ferðir á
vetrum. Þá getur pósturinn orðið sú lífæð við-
89