Almanak alþýðu - 01.01.1930, Síða 106

í kynferðismálum, festu, sem ýmist er kölluð
siðgæði, skylda eða vilji guðs.
Samt sem áður komst ég að því, að milli
pilta og stúlkna og manna og kvenna ríkir góð-
ur félagsandi, sem algerlega vantar í hina yfir-
txrrðslegu hæversku milli manna og kvenna,
sem svo algeng er hér í Ameríku og oft sprott-
in af eignahvötinni einni. Hin nýja kynslóð í
Rússlandi þykist fyrirlíta „rómantíska“ ást, og
með leiðinleguin röksemdum efnishyggjunnar
reynir hún að hylja liið „rómantíska“ skapferli
Rússa. En það kernur fram undan grímunni
samt sem áður, og ástarsorgir eru ekki óal-
gengari í Rússlandi en annars staðar, þvi að
jafnvel „kommúnistar" veröa að lúta yfirráöum
ástarguðsins.
Hjónaliandslög „kommúnista" liafa því á síð-
ustu tímum tekið allmiklum breytingum til í-
haldssamari áttar. Fólk er hvatt til að láta
skrásetja hjónabönd, og lögin veita konum ineiri
vernd en karlmönnum. Sú staðreynd, að karl
og kona lifi saman, er talin hjónaband, hvort
það er skrásett eða ekki, og hefir í för með
sér sömu ábyrgð beggja. Ef veikindi iær að
höndum, er livort hjónanna skyldugt að sjá fyrir
hinu, og ef þau skilja, er þeiin litlu eignum
(innanstokksmunum o. s. frv.), sem þau kunna
að eiga, skift jafnt á inilli þeirra. Ef börn
eru, verða hjónin að sjá jafnt fyrir þeim. Þess
vegna er jcifnan tnargt ógiftra og fráskilinna
ntæðra í réltarsölunum til að krefja feðurna
um meðlagið. Ef sannanir eða sterkar likur eru
fyrir faðerni, er faðirinn dæmdur til að greiða
1 09