Morgunn - 01.06.1987, Blaðsíða 15

hendi, vegna þeirrar seigu viðhorfa að staðsetja hugann í höfu-
ðkúpunni eða að minnsta kosti í hálfgildings, tengslum við hana
sökum kenningarinnar um hug- heila samband, en það er alk-
unn vandræði við hana.
í fyrsta lagi, hugurinn er alls ekki í hinu venjulega rúmi.
Innihald hans er ekki hægt að finna í höfuðkúpunni. Höfuð-
kúpan inniheldur heilan og starfsemi hans, en ekki innihald vit-
undarinnar, þetta segir að þó hugurinn sé tengdur líkamanum,
er hann ekki endilega í honum heldur að hugurinn hefur tekið
upp samband við líkaman. í venjulegum tilfellum er sambandið
við líkamann uppgötvað af barni þegar líkaminn þess finnur
fyrir sársauka við að reka ánna í, en ekki þegar aðrir reka tærn-
ar í. Þannig lærir barnið hver líkami þess er. Huga- heila sam-
band er skilyrt en ekki eðlilegt. Það er ekkert nauðsynlegt sam-
band huga míns viö líkama minn. Þar sem hugur minn er ekki
í mínum líkama er ekkert beint vit í því að hann fylgi líkaman-
um.
Þar sem staðsetning líkamans er, er eðlilegt sjónarhorn hug-
ans í heiminum, en samt sem áður misskilið að hugsa sér hug-
ann staðsettan í ákveðnu rúmi. Það sem er rétt hinsvegar er að
segja að líkaminn hafi ákveðna rúmstaðsetningu. Hugurinn sér
frá rúmsjónarhorni skynfæra líkamans, en hugurinn er ekki í
því rúmtaki.
Það hefur verið hjálplegt fyrir mig að ímynda mér hugar-
heila samband, þar sem heilinn væri tekinn úr líkamanum, og
tengdur með sendi við líkamann.
Heilinn gæti verið heima meðan líkaminn ferðaðist um og öll
starfsemi myndi gang eðlilega, nema stöku sinnurn minnka
vegna fjarlægðarinnar.
Heilinn í slíkum tilfellum rnyndi samt sem áður hugsa sig þar
sem líkaminn væri, en væri það í raun ekki.
Samband hugans við heila - líkama er líkt þessu, - þó án
sendis.
Það væri hægt að spyrja, af hverju án sendis? Hvernig sendir
og móttekur hann bæði til og frá heilanum ef hann hefur aðferð
tii sambands?
í okkar venjubundnu reynslu verka hlutir hver á annan með
morgunn
13